Ερώτηση προς τους Υπουργούς  Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων, Οικονομικών και Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, κατέθεσε ο Γ Κασαπίδης που εκφράζει την ανησυχία του για την αποζημίωση των ασφαλισμένων του ΟΓΑ και των οικογενειών τους για τα αγροτικά ατυχήματα.

Κάθε χρόνο, στη χώρα μας, σημειώνονται μια σειρά από αγροτικά ατυχήματα, ανάγοντας το αγροτικό επάγγελμα, ως ένα από τα πιο επικίνδυνα. Είναι ενδεικτικό πως οι κλάδοι της γεωργίας και της αλιείας έχουν έναν από τους υψηλότερους δείκτες θανατηφόρων ατυχημάτων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, συγκρίσιμο μόνο με τον αντίστοιχο δείκτη του κλάδου των κατασκευών.

Μάλιστα, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας (Eurostat) για την Ε.Ε. των 15 κατά την περίοδο 2000-2003, 2.473 εργαζόμενοι στον κλάδο της γεωργίας έχασαν τη ζωή τους σε εργατικά ατυχήματα. Σ’ αυτό συμβάλει και η μοναχικότητα του επαγγέλματος, καθώς σε αντίθεση με άλλα επαγγέλματα, οι πιο πολλοί γεωργοί εργάζονται μόνοι τους, σε απομακρυσμένα σημεία και χωρίς εύκολη πρόσβαση στην απαραίτητη βοήθεια.

Μέχρι σήμερα, αν και ο νόμος προβλέπει την απόδοση αναπηρικής σύνταξης σε ασφαλισμένους του ΟΓΑ, δεν έχει ληφθεί καμία μέριμνα σε περίπτωση θανάτου του ασφαλισμένου από αγροτικό ατύχημα για την αποζημίωση της οικογενείας του, όπως αντίστοιχα συμβαίνει με την εργατική νομοθεσία στην περίπτωση εργατικού ατυχήματος".

1.     Ποια μέτρα πρόκειται να λάβει η Κυβέρνηση για να βελτιωθούν οι συνθήκες εργασίας και η ασφάλεια των αγροτών;

2.    Προτίθεται η Κυβέρνηση να τροποποιήσει κατάλληλα το πλαίσιο που διέπει το καθεστώς αποζημίωσης των ασφαλισμένων του ΟΓΑ, αντιμετωπίζοντας την περίπτωση θανάτου σε αγροτικό ατύχημα;

1. Περνούσαν τα δημοτικά και τα γυμνάσια σχολεία της πόλεως και μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης. Σε ένα δυο που κάποτε θέλησαν να φύγουν απ’ την ανωνυμία και την αριθμοποίησή τους και πήραν το όνομα κάποιων από τους επιφανείς στην ιστορία της πόλεως, είδα πως διατήρησαν και τον πρώην αριθμό τους! Φυσικά πως θα μπορούσαν να ξεφύγουν από την απελπισία που τους έγινε μοίρα!

 2. Τις αποκριές όταν παρελαύνει ο θρυλικός φανός της συνοικίας Σκ’ρκς (βραχώδης προεξοχή σλαβιστί), φωνάζουν οι μετέχοντες αυτού πολίτες κι οπλίτες του χορού εν χορώ, σε κάποια αποστροφή της μουσικής τους μπάντας: «Σκρ’κα, Σκρ’κα». Τονίζουν δηλαδή ομάδι–κοπάδι την προέλευση και καταγωγή τους. Ετσι και κάποια σχολεία περνούσαν και φώναζαν: «Πρώτοοο! Δεύτεροοο...» κ.λπ. Οι γυμναστές, οι φουκαράδες της ημέρας, σφύριζαν δαιμονισμένα συμπαρελαύνοντες: «Ενα δύο, ένα δυό, ένα στ’ αριστερό...». Στο στρατό και στο κέντρο εκπαιδεύσεως, μάς έβαζαν να φωνάζουμε, στις αντίστοιχες επιδείξεις, ρυθμικά και δυνατά: «Μαρία Μαρία τα μπούτια σου...». Τοιουτοτρόπως υπονόμευαν όμως το έθνος, οι αθεόφοβοι, αφού έστρεφαν τη σκέψη των νεοσυλλέκτων σ’ ότι τους έλειπε απελπιστικά. Φυσικά αυτό δεν ήταν η αμφίσημη «Ελευθερία» αλλά η ρεαλιστικότατη Μαρία, η κάθε Μαρία του καθένα, δηλονότι. Φέρτε το σύνθημα στο σήμερα· τι θα φώναζαν οι μαθητές της πόλεως Κοζάνης αν τους επέτρεπαν, ή κάποιοι αιρετικοί από κείνους που ξεσηκώθηκαν τον περασμένο Δεκέμβριο;

 3. Στην προσκοπική αρμάδα υπήρχε και τμήμα αρχαίων προσκόπων που έφερε σημαία η οποία έγραφε πάνω της «100 χρόνια προσκοπισμός» εν Ελλάδι. Μου θύμισαν τα ιερά σώματα των τραυματιών της Αλβανίας, τα ευσταλή της δράκας της εθνικής αντιστάσεως και τα γελοία των απογόνων των μακεδονομάχων. παρελαύνοντα. Δεν ήταν ακριβώς έτσι αλλά έτσι κάπως μου φάνηκαν.

 4. Απουσίαζαν εκκωφαντικά από την παρέλαση οι τοπικές δυνάμεις του ΠΑΜΕ.

 5. Φέτος, όπως και σε κάθε πανηγυρικό φέτος, κατατέθηκαν υπηρεσιακοί στέφανοι εκ πικροδάφνης στην πλατεία της Νίκης των καρεκλών από τα παρακείμενα αυτής καφενεία, των κατακτητικών περιπτέρων και των παιδικών κουνιστών παιγνίων τους, παρά πόδας των προτομών Γ. Λασσάνη και Γ. Σακελλάριου. Καλά στον πρώτο αλλά στον Γ. Σακελλάριο γιατί την σήμερον, επέτειο της εθνικής ημών και υμών παλιγγενεσίας και της επαναστάσεως κατά των Τούρκων; Αυτός ήταν καλός ποιητής αλλά διέπρεψε μόνον ως ιατρός του Αλή Πασά και άλλων Τούρκων πασάδων, όταν το γένος ξεσηκώθηκε. Οι τοπικοί ανιστόρητοι άρχοντες ως μπουνταλάδες της ιστορίας, δεν θα μάθουν πότε λίγα ιστορικά κολυβογράμματα για την πόλη τους έστω; Ρίξτους όμως στο παχνί ...ανάπτυξη, λέει, για να τρώνε και τους φτάνει. Ο μόνος γνήσιος και στην πράξη αγωνιστής του ’21, ο και μέγας απομνηματογράφος του Αγώνα, Ν. Κασομούλης, (ως ανδριάντας), που έβγαλε η περιοχή, μένει αστεφάνωτος κι ατίμητος από την παφλάζουσα πνευματική ημιμάθεια και όλο το θλιβερό αποκαϊδι του πατριωτισμού που δέρνει και γδέρνει τον τοπικό μας τόπο.

6. «Και περνούσαν και περνούσανε τα τραμ ταρατατάμ ταρατατάμ», παιδιά μαθητές δηλαδή σε διαλυμένη κατάσταση, όπως ακριβώς και η παιδεία του κράτους και όχι μόνον, ενώπιον της κυρίας υπουργού παιδείας και άλλων ακυριολεξιών επί του πραγματικού. Η ένοχος (ως θεσμός) υποθέτω τα χαιρετούσε υπομειδιώσα και μαζί της πίσω και πλάι, όλη η κατάσταση των θλιβερών πραγμάτων (όχι σαν πρόσωπα αλλά ό,τι εκπροσωπούσε ο καθένας στο σήμερα ή στο άλλοτε). Εξουσίες άθλιες που έφεραν τη χώρα γονατισμένη –μέρες που είναι- να κουρταλεί τις ξένες θύρες και να ζητά βοήθεια (ακκίζεται μάλιστα λεονταρίζουσα) από τους Ευρωπαίγους και τους Αμερικ(λ)άνους. Οτι τα πολιτικά σόγια και όλο το κηφηναργιό τους, ρήμαξαν τον τόπο, τον διαγούμισαν τόσα χρόνια και τώρα σέρνουν το λαό σκυφτό προς το μοιραίο του προσκύνημα. Στη «στροφή της κεφαλής δεξιά» των γυμναστών θα μπορούσαν όλοι οι μαθητές βροχηδόν να τους «πτύσουν σιέλω μακρώ» (Φωτάκος) στο πρόσωπό αυτούς, δηλαδή όλο το σύστημα που έφερε τα σημερινά παιδιά στην απόγνωση του αμέσως αύριό τους. Που υποθήκευσαν το μέλλον τους οι αχρείοι της πατρίδος, που τους ευνούχισαν, τους διέλυσαν, ως έχοντες μικράν έκτασιν πολιτικού νοός αλλά μεγάλης έκτασης, προσωπικά θησαυροφυλάκια.

7. Δε λέω, το υπό διάλυσιν Α’ ΣΣ στρατού με το τμήμα των μαυροσκούφηδων μετά μουσικής με συγκίνησε ορισμένως, όπως κάθε φορά άλλωστε...

8. Τότε ήταν το «Ελευθερία ή θάνατος» Τώρα: «Να σαρωθούν όλοι τους» ή μήπως καλύτερα πάει του Κολοκοτρώνη το: «Φωτιά» κανονική «και τσεκούρι» μεταφορικό, σ’ όσους έφεραν την αχλία Πατρίδα σ’ αυτά τα ουρανομήκη χάλια.

9. Τι άλλο να πω;

     Στροφή της κεφαλής αριστερά

     Ολα είναι σκατά.

     Στροφή της κεφαλής δεξιά

     Ολα είναι σκατά.

     Εις θέσιν-εν! Συμπέρασμα κανέν-

     α. Τους ζυγούς λύσατε.

     Τα κορίτσια φιλήσατε...

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η χώρα μας αντιμετωπίζει το τελευταίο διάστημα μια πρωτοφανή οικονομική κρίση. Το ύψος του δημοσιονομικού ελλείμματος και η εξασφάλιση εξωτερικού δανεισμού είναι στην καθημερινή ατζέντα όχι μόνο των βουλευτών, αλλά και όλων των πολιτών της χώρας. Από τη μέρα των εκλογών η Κυβέρνηση προσπαθεί να λάβει κάθε δυνατό μέτρο προκειμένου να βάλει «φρένο» στον οικονομικό κατήφορο και να αποφύγει η χώρα τη χρεοκοπία. Τους τελευταίους μήνες ο ελληνικός λαός καλείται καθημερινά να κάνει περισσότερες θυσίες. Τα οικονομικά μέτρα της Κυβέρνησης, παρότι δεν ήλθαν ως κεραυνός εν αιθρία, επιδείνωσαν την ψυχολογία των πολιτών. Το παρόν είναι εξαιρετικά δύσκολο, με αποτέλεσμα να μην μπορεί κανείς εύκολα να προδιαγράψει ένα ευοίωνο μέλλον. Δυστυχώς αυτό που λείπει σήμερα από τον Έλληνα είναι η ελπίδα ότι θα έλθουν καλύτερες μέρες. Γνωρίζω ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο στην παρούσα φάση να πείσεις οποιονδήποτε ότι μας περιμένουν καλύτερες μέρες, ότι οι θυσίες που καλούμαστε να κάνουμε τώρα θα μας ανταμείψουν αύριο. Είναι όμως εξαιρετικά σημαντικό. Έχουμε χρέος θα δώσουμε προοπτική στους πολίτες. Αυτή η προοπτική μπορεί να υπάρξει μόνο αν δημιουργηθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις για ανάπτυξη της χώρας μας. Η άσχημη οικονομική κατάσταση που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε δεν ευνοεί τη διάθεση εθνικών πόρων για επενδύσεις γιατί απλούστατα δεν υπάρχουν. Γι’ αυτό είναι τόσο σημαντικό να αξιοποιηθούν στο έπακρο τα κονδύλια του ΕΣΠΑ. Αυτό το έχουν επαναλάβει πολλοί μέχρι τώρα, αλλά πρέπει να μας γίνει βίωμα ότι η έξοδός μας από την κρίση είναι συνυφασμένη με την ανάπτυξη. Μέχρι τον Οκτώβριο η απορρόφηση του ΕΣΠΑ έμεινε δυστυχώς μόνο στο τρία και κάτι τοις εκατό, ίσως στο τριάμισι τα εκατό. Θα επανέλθω όμως αυτό στο τέλος, κύριε Υπουργέ. Σήμερα δεν έχουμε την πολυτέλεια να μην απορροφήσουμε αυτά τα κονδύλια όπως έκανε η προηγούμενη κυβέρνηση. Δεν έχουμε την πολυτέλεια -για παράδειγμα- να κρατάμε στο συρτάρι τρεισήμισι χιλιάδες μη αξιολογημένες προτάσεις.

Το ΕΣΠΑ είναι ένα «εργαλείο» για τη βέλτιστη υλοποίηση των στρατηγικών επιλογών της Κυβέρνησης και το νομοσχέδιο που συζητάμε σήμερα έχει σαν στόχο να μας λύσει τα χέρια. Οι αλλαγές που προωθούνται θα αποκεντρώσουν τους πόρους, θα απλουστεύσουν τις διαδικασίες και τελικά θα αυξήσουν την αποτελεσματικότητα γιατί σκοπός μας είναι να ενεργοποιηθούν άμεσα οι παραγωγικοί φορείς του τόπου μας οι οποίοι έχοντας τη διαχειριστική δυνατότητα διάθεσης των πόρων, θα μπορέσουν να σχεδιάσουν το μέλλον και να συνεισφέρουν με ουσιαστικό τρόπο στην ανάπτυξη της περιφέρειας, αλλά και της χώρας γενικότερα.

Ποια είναι η βασική αλλαγή στην οποία προχωρά το νομοσχέδιο; Καταργεί το συντονισμό από την κεντρική διοίκηση σε όλα τα στάδια υλοποίησης των έργων. Επιπλέον καταργεί τον προληπτικό έλεγχο για τις συμβάσεις κάτω από τα όρια των κοινοτικών οδηγιών. Μειώνει τους ενδιάμεσους φορείς διαχείρισης και ενισχύει τη δυνατότητα να προωθηθούν τα συγχρηματοδοτούμενα έργα.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στην παρούσα φάση δεν αρκεί να απορροφήσουμε τους πόρους του ΕΣΠΑ, αλλά πρέπει να το κάνουμε όσο πιο γρήγορα μπορούμε. Τα επόμενα τρία χρόνια μέσω του ΕΣΠΑ μας δίνεται η δυνατότητα να προχωρήσουμε σε έργα δεκαέξι δισεκατομμυρίων ευρώ. Η πρόκληση είναι σημαντική. Είναι εξαιρετική ευκαιρία να εκμεταλλευθούμε αυτά τα κονδύλια για να προσελκύσουμε ιδιωτικές επενδύσεις, να παράξουμε πλούτο και να βγούμε τελικά από την κρίση πιο δυνατοί γιατί αυτό είναι το ζητούμενο, η κρίση να μας βγάλει πιο δυνατούς.  Δεν χρειάζεται να σας πω ξανά -το είπατε όλοι, το λένε όλοι- ότι έχουμε ένα από τα πιο γραφειοκρατικά και συγκεντρωτικά συστήματα διαχείρισης των οικονομικών πόρων. Αν προσθέσουμε σ’ αυτό και τις πελατειακές σχέσεις που «οργιάζουν» σ’ αυτό το κράτος, μπορεί κάποιος να αντιληφθεί γιατί κανείς δεν μπαίνει στη διαδικασία να επενδύσει στη χώρα μας. Η προηγούμενη κυβέρνηση έκανε ό,τι μπορούσε για να δέσει τα χέρια όλων. Δεκατρείς περιφερειακές δομές και έντεκα Υπουργεία διαχειρίστηκαν το Γ΄ ΚΠΣ. Η Νέα Δημοκρατία προφανώς θεώρησε ότι όλο το σύστημα δεν ήταν αρκετά γραφειοκρατικό κι έτσι το ΕΣΠΑ κλήθηκαν να το διαχειριστούν 79 δομές, ένα διογκωμένο, πολυδαίδαλο σύστημα που το μόνο που κατάφερε ήταν να μην προχωρήσει κανένα έργο, να μην απορροφηθεί από το 2007 έως σήμερα ούτε το 5% των συνολικών πόρων. Εδώ θα ήθελα να σταθώ και να θέσω δύο ερωτήματα στον κύριο Υπουργό σε σχέση με την απορρόφηση. Υπάρχουν κάποιες πληροφορίες ότι η πραγματική απορρόφηση του ΕΣΠΑ δεν είναι 3,5%, αλλά πολύ μεγαλύτερη και αυτό γιατί η προηγούμενη κυβέρνηση χρηματοδότησε έργα του Γ΄ ΚΠΣ μετά το 2007 από πόρους του ΕΣΠΑ. Υποχρεώθηκε να τα χρηματοδοτήσει από πόρους του ΕΣΠΑ. Εγώ ερωτώ γιατί. Είναι από υπερκάλυψη των πόρων; Είναι από έργα-«γέφυρες»; Είναι γιατί χάθηκαν οι προθεσμίες του Γ΄ ΚΠΣ και αναγκαζόμαστε να τα πληρώνουμε από το Δ΄;
Θα ήθελα να θέσω μία δεύτερη ερώτηση, κύριε Υπουργέ: Σε σχέση με την εθνική συμμετοχή, εκείνη την πολυδιαφημισμένη εθνική συμμετοχή όπου ο πρώην Πρωθυπουργός κύριος Καραμανλής έλεγε ότι πέτυχε μία μεγάλη νίκη και ότι η Ελλάδα δεν δεσμεύεται να καταβάλει την εθνική συμμετοχή, εγώ έχω την εντύπωση ότι έχουμε εισπράξει ένα μεγάλο «όχι» από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και θα ήθελα μία απάντηση σ’ αυτό.

Κλείνοντας, κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα να πω ότι το ΕΣΠΑ δεν είναι πανάκεια και δεν μπορεί να λύσει όλα τα προβλήματα της Ελλάδας, ούτε να εξαλείψει το αναπτυξιακό έλλειμμα της χώρας. Μπορεί όμως να συμβάλει ουσιαστικά στη δρομολόγηση σειράς έργων που είναι απαραίτητα για τη σύγκλιση της ελληνικής περιφέρειας με την Αθήνα, αλλά και της Ελλάδας συνολικά με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Με δύο λόγια, κύριοι συνάδελφοι, για να μπορέσουμε να εκμεταλλευθούμε στο έπακρο τις προοπτικές που μας δίνει το ΕΣΠΑ, τρία πράγματα οφείλουμε να κάνουμε: Απλούστευση, διαφάνεια, αποκέντρωση. Αυτό προσπαθούμε να πετύχουμε με αυτό το νομοσχέδιο, γι’ αυτό και οφείλουμε να το υπερψηφίσουμε.

Ο πρόσφατος θάνατος ενός βρέφους, (όχι από κάποια επικίνδυνη ασθένεια, αλλά λογω μεγάλης καθυστέρησης και περιφοράς του από νοσοκομείο σε νοσοκομείο), αναδεικνύει με τραγικό τρόπο την εικόνα κατάρρευσης του ΕΣΥ στην Δυτική Μακεδονία. Υπολειτουργία κλινικών σε όλα τα νοσοκομεία, ελλείψεις στο ΕΚΑΒ, ανενεργά κρεβάτια ΜΕΘ υποστελέχωση σε προσωπικό, πολυδιάσπαση λειτουργιών διαμορφώνουν ένα σκηνικό που όχι απλά ταλαιπωρεί του κατοίκους της περιοχής, αλλά θέτει και σε κίνδυνο την ίδια τους την ζωή.

Σε αυτά να προσθέσουμε και τις γνωστές σπατάλες που βαρύνουν τη λειτουργία του Δημόσιου συστήματος Υγείας, την τρομακτική αύξηση του τζίρου στον ιδιωτικό τομέα της Υγείας, καθώς και την ελλιπέστατη διαχείριση των μολυσματικών νοσοκομειακών αποβλήτων.

      Η αδιαφορία ετών, οι τοπικισμοί, η απουσία ολοκληρωμένου σχεδιασμού, η έλλειψη νοσηλευτικού προσωπικού και ιατρών, (αλλά και η περίσσεια παροπλισμένων υπαλλήλων) δημιούργησαν αυτή τη θλιβερή εικόνα για το σύστημα υγείας στην Δυτική Μακεδονία.

      Κάθε τόσο ένα περιστατικό μας θυμίζει την αναποτελεσματικότητα ενός συστήματος που ταλαιπωρεί και παραπέμπει ανθρώπους από την μια πόλη στην άλλη για να καταλήξουν τελικά μετά από πολλές χαμένες και κρίσιμες ώρες στην Θεσσαλονίκη.

      Ζούμε σε μια περιοχή με αυξημένες παιδικές, αναπνευστικές, και όχι μόνο παθήσεις. Είναι απαράδεκτο να μην λειτουργεί ολοκληρωμένα και αποτελεσματικά καμία παιδιατρική κλινική σήμερα στην Δυτική Μακεδονία και το πρόβλημα να παραπέμπεται στον πατριωτισμό μερικών γιατρών (όσων δεν έχουν ακόμη κινήσει διαδικασίες μεταθέσεων και αποσπάσεων).  

Πρέπει λοιπόν εδώ και τώρα να ληφθούν μέτρα. Και επειδή τα μέτρα κοστίζουν, χρειάζονται κονδύλια. Η λύση δεν είναι πάντα ο κρατικός κορβανάς, όπου σήμερα ειδικά «δεν υπάρχει σάλιο», αλλά και η δραστική μείωση της σπατάλης. Πέραν των γνωστών δρόμων διασπάθισης που εξυπηρετούν το «μεγάλο φαγοπότι» στο χώρο της Δημόσιας Υγείας, υπάρχουν και μικρότερες δαπάνες που μπορούν να περικοπούν ΑΜΕΣΑ. Αναφέρουμε δύο παραδείγματα:

1) Πάνω από 12.000.000 ευρώ ετησίως κοστίζουν τα διοικητικά συμβούλια των νοσοκομείων, που εξακολουθούν να υπάρχουν, παρ' ότι η ηγεσία του Υπουργείου Υγείας είχε δεσμευτεί πως θα τα καταργήσει άμεσα ως αχρείαστα.

2) Περιττή πολυτέλεια επίσης αποτελούν οι Υγειονομικές Περιφέρειες, γνωστές και ως ΠΕΣΥ. Αρχικά είχαν δημιουργηθεί 17 (επί ΠΑΣΟΚ) και στη συνέχεια μειώθηκαν σε 7. Διοικητές, υποδιοικητές, γραμματείς και φαρισαίοι, αυτοκίνητα κίνησης κλπ. Κι όλα αυτά για να βολευτούν διάφοροι ημέτεροι και συχνά άσχετοι με την υγεία. Παραδείγματα υπάρχουν πολλά και από τον τόπο μας (ας μην ανοίξουμε το στόμα μας). Η κυβέρνηση υποσχέθηκε ότι θα τις καταργήσει σε ένα χρόνο. Μέχρι τότε, θα διαθέτουν έναν διοικητή και δυο υποδιοικητές, που διοικούν τι ;; Μόνο οι υποδιοικητές κοστίζουν 617.400 ευρώ το χρόνο στα ταμεία του πολύπαθου ΕΣΥ, αφού ο καθένας λαμβάνει 3.150 το μήνα..

Η Υγεία είναι κοινωνικό αγαθό και είναι υποχρέωση του κράτους να την παρέχει σε όλους τους πολίτες άμεσα και αποτελεσματικά. Το δικαίωμα σε ένα αξιοπρεπές δημόσιο σύστημα υγείας δικαιούνται να το απολαμβάνουν και οι πολίτες της Δυτικής Μακεδονίας.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι ζητάμε την εφαρμογή ενός ολοκληρωμένου δικτύου πρωτοβάθμιας υγείας που θα παρέχει ποιοτικές υπηρεσίες θεραπείας και πρόληψης στον τόπο του πολίτη, με ιδιαίτερη φροντίδα στις ευπαθείς ομάδες. Το πραγματικό δικαίωμα του ασθενή δεν είναι να διαλέγει νοσοκομείο και γιατρό σε απόσταση, αλλα να έχει τη φροντίδα που δικαιούται στον τόπο του.

Υποστηρίζουμε την αποκέντρωση του ΕΣΥ, με πόρους και ουσιαστική συμμετοχή (εθελοντική) των τοπικών κοινωνιών.

Καταγγέλλουμε την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στα νοσοκομεία μας και ζητάμε να ληφθούν όλα εκείνα τα μέτρα ούτως ώστε  να αναδιοργανωθούν πλήρως οι νοσοκομειακές δομές  της Δυτικής  Μακεδονίας  και να παρέχουν υψηλού επιπέδου υγειονομικές υπηρεσίες στους πολίτες.  Δηλώνουμε ότι συμμετέχουμε και στηρίζουμε την «σιωπηρή κινητοποίηση» που θα γίνει στην Κοζάνη στις 31/3 με αίτημα την πλήρη και ουσιαστική παροχή νοσοκομειακής περίθαλψης.

 Δυτικής Μακεδονίας

Μπήκε στη ζωή μας το 1996. Παιδί μεταναστών από τη Μελβούρνη, οι γονείς της ήθελαν να την κάνουν γιατρό. Η καθημερινότητά της στη Μελβούρνη ήταν τα …χόμπι της. Η μουσική, ο χορός και το θέατρο. Εκεί έβλεπε την …Θεοδοσία, εκεί έδωσε τον εαυτό της, στη μουσική αποφάσισε να κάνει …στριπ-τιζ τις ιδέες και τις σκέψεις της, να δώσει όλο της το είναι.
Με τον ερχομό της στην Ελλάδα και στην αγαπημένη της Θεσσαλονίκη συνέχισε τις σπουδές της στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Την πρότειναν στον Γιώργο Παπαποστόλου ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος των “Μπλέ” που θέλησε να την ακούσει γιατί τα τραγούδια του προτιμούσε να τα ερμηνεύσει γυναικεία φωνή.
Η Θεοδοσία ένοιωθε στην φωνή, στο σώμα και το πνεύμα της όλες εκείνες τις φωνές και τις φιγούρες που τη σημάδεψαν, από τη Merlin Monroe και τη Billy Holliday ως τη Βίκυ Μοσχολιού.