Εσπέρας έριξαν τους διασαλευτές της αταξίας του δρόμου
να καθαρίσουνε το ανθυγιεινό της πρόσωπο εν τέλει.

Μαζεύτηκαν στο ναό πολλές κυρίες –μνήμες ψυχών
οικείων, να τις ταΐσουνε με τις μνημοσύνης το σιτάρι
να μη τις εύρει πεινασμένες η αφθονία των ευχών
να πίνουν μόνον αίμα από της ΝΕΚΥΙΑΣ το λυχνάρι

Κι αυτός σαρώνει του καιρού μας τ' «επώνυμα» σκουπίδια
καθώς «ντέφια νταούλια κρόταλα αχολογούν στο βάθος»
Σ' αυτήν την ξεμασκάρευση την από χρόνια τόσο ίδια
ας σαρωθούνε πια και οριζόντια έστω και κατά λάθος...