και από την Niki Kitsantonis (Δευτέρα, 25 Σεπτεμβρίου). Οι New York Times μάς ενημερώνουν ότι η Ελλάδα χτυπήθηκε από μία οικονομική κρίση, πριν από μία δεκαετία. Είχε, τότε, ένα όγκο χρέους – μήπως τώρα δεν έχει; – που δεν μπορούσε να αποπληρώσει και παραλίγο να αποχωρήσει από την Ευρωζώνη. Μέχρι εδώ όλα καλά.
Ενημερώνει η εφημερίδα, ότι σήμερα, είναι μία από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες οικονομίες της Ευρώπης. Πάλι, μέχρι εδώ όλα καλά. Και σαφώς, οι περίφημοι Οίκοι της πιστοληπτικής αξιολόγησης, αναβαθμίζουν την αξιολόγηση του χρέους της Ελλάδας και ανοίγουν έτσι, τον δρόμο για μεγάλους επενδυτές και η οικονομία αναπτύσσεται με διπλάσιο ρυθμό από τον μέσο όρο της Ευρωζώνης. Σωστά, έτσι είναι. O οικονομολόγος του CEPR, Dean Baker, σχολιάζοντας το ίδιο άρθρο θα γράψει με έμφαση «Since the eurozone growth rate for 2023 is projected to be 0.8 percent, growing twice as fast is a rather low bar».
Αναφέρει πως η ανεργία είναι στο 11%, για το οποίο, κάποιος θα έλεγε, με δόση χιούμορ, ότι είναι “Greek statistics / Greekonomics”, διότι το πιθανότερο είναι πως η ανεργία είναι πολύ υψηλότερη. (Mία προηγούμενη κυβέρνηση της Ελλάδας, παραποίησε τα δημοσιονομικά στοιχεία για να εισέλθει η χώρα στην Ευρωζώνη.) O Dean Baker θα επισημάνει όμως «The 11 percent unemployment rate is far higher than the rest of the European Union, which has a 5.9 percent unemployment rate». Παντού στην Ελλάδα υπάρχει μεγάλη φτώχεια, και συνθήκες ορυχείου μέσα στην κοινωνία.
Είμαι ένας από τους Έλληνες που ζουν μόνιμα στη Νέα Υόρκη, και έχω λάβει πολλά μηνύματα και τηλεφωνήματα από την Ελλάδα, από ανθρώπους που θέλουν να μεταναστεύσουν στην Αμερική επειδή δεν τα βγάζουν πέρα. Αναγκάζονται να κάνουν, δύο και τρεις δουλειές για να επιβιώσουν. Ο κατώτατος μισθός είναι στα 780 ευρώ (στα 650 καθαρά). Λοιπόν, πώς συμβαίνει και το άρθρο περιγράφει ένα οικονομικό “θαύμα”; Ακόμη και τα παραδείγματα, των ανθρώπων που αναφέρονται μέσα στο άρθρο, θα έλεγε κανείς πως δεν είναι χαρακτηριστικά. Και οι τουρίστες που έχουν επιστρέψει μαζικά, όπως αναφέρει και πάλι το άρθρο, δεν έχουν βοηθήσει ώστε να βελτιωθούν τα εισοδήματα. Στα δημοφιλή νησιά – που ο μέσος Έλληνας δεν μπορεί να επισκευτεί λόγω ακρίβειας – συνήθως, υπάρχουν “συνθήκες γαλέρας” για τους εργαζόμενους.
Δυστυχώς, στην κοινωνία της Ελλάδας, ένα μικρό ποσοστό 5%-10% ζούνε καλά – "οι ολιγάρχες τρώνε με χρυσά κουτάλια" – και οι υπόλοιποι υποφέρουν. Τα παιδιά των φτωχών πηγαίνουν νηστικά ή, σχεδόν νηστικά, στο σχολείο. Η χώρα έχει από τα ακριβότερα καύσιμα στην Ευρώπη, ακριβά τρόφιμα, υψηλό ΦΠΑ, και πανάκριβο ηλεκτρικό ρεύμα. Πολλοί δεν έχουν χρήματα για οδοντιατρική περίθαλψη, να αλλάξουν λάστιχα στο αμάξι, ή, να ξεκινήσουν οικογένεια
H δημοσιογράφος γράφει «misery of austerity is still fresh», όχι, δεν είναι «…still fresh», εξακολουθεί παντού να υπάρχει μέσα στις κοινωνικές συνθήκες. Πουθενά δεν αναφέρεται πως η κυβέρνηση έδινε, μέχρι πρόσφατα, Food Pass και Fuel Pass κουπόνια σοβιετικού στυλ, τα οποία βοήθησαν την επανεκλογή του συντηρητικού αρχηγού Κυριάκου Μητσοτάκη. Επίσης, δεν αναφέρεται, πως τα σουπερμάρκετ τοποθετούν αντικλεπτικά στο ελαιόλαδο. Την εικόνα αυτή, δεν την ομορφαίνει το γεγονός πως οι εταιρείες Microsoft και Pfizer επενδύουν στην Ελλάδα.
Για λόγους που είναι κατανοητοί, οι διεθνείς Οίκοι αξιολόγησης όπως ο DBRS Morningstar και η Moody’s κάνουν την δουλειά τους. («Στην αρχαιότητα, οι Οίκοι αξιολόγησης ονομάζονταν “Μαντεία”», θα πει ο Αλέξανδρος Σχισμένος.) Πολύ πιθανό για αυτούς, ισχυρή οικονομία να σημαίνει νεοφιλελευθερισμός, αγοραστική δύναμη που από χρονιά σε χρονιά χειροτερεύει, και φτηνά εργατικά χέρια. Και η Ελλάδα είναι μία χώρα, που λείπουν πολύ προσωπικότητες, όπως η ΑΟC και ο Bernie. Αλλά oι New York Times, δεν θα έπρεπε να παρουσιάζουν τις αξιολογήσεις αυτές παραβλέποντας την μεγάλη φτώχεια στη χώρα που γέννησε την Δημοκρατία. Οι New York Times μάς έχουν συνηθίσει με μια πιο κριτική ματιά για τα βάσανα των απλών ανθρώπων. Έτσι δεν είναι;
Εν κατακλείδι, “μπορεί ένας νεκρός να χορέψει;” Όχι! Έτσι λοιπόν, οι πληροφορίες που δίνονται από τους New York Times να σημαίνουν “μία πλήρη εικόνα” και όχι το αντίθετο. Ίσως, μπορούμε να δεχθούμε, πως κάπως θέλουν να βοηθήσουν ώστε να καλυτερέψει η απελπιστική οικονομική κατάσταση που συνεχίζει να φτωχοποιεί τους ‘Ελληνες, και να σταματήσει η μεταφορά πλούτου στους λίγους. Μέχρι τότε, η χώρα, θα συνεχίζει να ζει το δικό της Γολγοθά…
*Πηγή, Source: SLpress / Ο Δημήτρης Ελέας [Dimitris Eleas] είναι πολιτικός επιστήμονας στη Νέα Υόρκη και συνεργάζεται με το SLpress, από όπου είναι και το παρόν άρθρο. Το e-mail του είναι: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε..