Ενας Πολίτης στο φανό του Λάκκου του Μάγγαν΄αποδοκίμασε το Π. Κουκουλόπουλο.

Χωρίς να υπάρξει συνέχεια στο γεγονός ένας πολίτης την ώρα που χόρευε ο Π. Κουκουλόπουλος τον αποδοκίμασε με έντονο τρόπο. Στο γεγονός δεν υπήρξε συνέχεια ενενώ μετά απο δεκαπέντε λεπτά ο υφυπουργός αποχώρησε.

Οι εκλογές που έγιναν στη Γερμανία τον Ιούλιο του 1932 έμειναν στην Ιστορία για την επιτυχία του ναζιστικού κόμματος. Τότε ο Χίτλερ κέρδισε το μεγαλύτερο ποσοστό σε ελεύθερες και δημοκρατικές εκλογές, ένα ολόκληρο 37%. Μόνο που οι εκλογές αυτές είχαν κι ένα άλλο χαρακτηριστικό. Για πρώτη φορά στην Ιστορία της σύντομης Δημοκρατίας της Βαϊμάρης κατέβηκαν εξήντα κόμματα.

Στους Φανούς της Κοζάνης το γλέντι ειναι αμείωτο και μετά απο κάποια ώρα ο αρχιτραγουδιστής του φανού αρχίζει ως ζέσταμα ορισμένα απο τα  τα ξενέντροπα τραγούδια.

Παραβλέπουμε τους χαρακτηρισμούς του «Σπάρτακου» περί τοπικών πρακτορείων της Greenpeace (ευτυχώς αυτή τη φορά δεν πρακτορεύουμε ξένα συμφέροντα), τα περί στημένων παιγνιδιών και τις άλλες «φιλοφρονήσεις» και προχωρούμε σε μια πρόταση ουσίας:
Κύριοι του «Σπάρτακου» (και γιατί όχι και των άλλων σωματείων),

Του Γκαζμέντ Καπλάνι από το protagon.gr

«Όλο αυτό που είναι βαθύ αγαπάει τη μάσκα» είπε ο Σοπενχάουερ. Σοβαρός τύπος ο Σοπενχάουερ και πιο σοβαρός (τραγικός μάλλον) ο Νίτσε που τον αποκαλούσε «δάσκαλο» και ήταν μεγάλος υποστηριχτής της μάσκας. Την έβλεπε σαν έκφραση του διονυσιακού στοιχείου ενάντια στον ανελέητο ορθολογισμό. Μετά ήρθε ο Φρόυντ, πολύ σοβαρός τύπος και αυτός, και ασχολήθηκε επίσης με την μάσκα.