ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Γεννήθηκε σε μία πόλη της Ρουμανίας από Έλληνες γονείς. Για πολλά χρόνια στερήθηκε την ελληνική υπηκοότητα επειδή ανήκε στους πολιτικούς πρόσφυγες (sans patrie). Στην Ελλάδα έφτασε το 1980. Από μικρή ονειρευόταν και μοχθούσε να γνωρίσει την Ελλάδα. Σπούδασε την Ιατρική και απέκτησε μία πλούσια μόρφωση (λογοτεχνία, τέχνη, ιστορία των λαών ). Για πολλά χρόνια ασχολήθηκε με την μουσική (ερμηνεία, κιθάρα και μαντολίνο) και την φωτογραφική τέχνη. Ταξιδεύει συνέχεια αναζητώντας καινούργιες εμπειρίες και γνώσεις.
Εργάζεται ως πλαστικός χειρούργος. Πιστεύει στις ηθικές αρχές και την αξιοπρέπεια ενός ιατρού. Θεωρεί ότι η ιατρική είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα. Ως εκ τούτου προσφέρει τις υπηρεσίες μου, εδώ και 27 χρόνια., στο ΕΣΥ σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Αττικής (ΚΑΤ).
Οι πρώτες δοκιμές στο γραπτό λόγο ήτανε χρονογραφήματα (σε μορφή αλληλογραφίας) και ελάχιστα ποιήματα. Τα πρώτα βήματα ήταν αρχικά στα ρουμάνικα και μετά στα ελληνικά.. Από το 1984 έως σήμερα δημοσίευσε (αφιλοκερδώς) πάνω από 700 άρθρα σε πολλές εφημερίδες όπως: Κυριακάτικη Απογευματινή, Καθημερινή, Αθηναϊκή, Ακρόπολις, Ελευθεροτυπία. Από το 1999 γράφει μόνιμα στην Αυγή. Επίσης με την εφημερίδα Έβρου Πολίτης της Θράκης(2006) , την εφημερίδα Χαλανδρίου Φλυαρία.(2004) και το vetonews.gr από το 2010.
Η εφήμερη δόξα
Της Ευγενίας Ηλιοπούλου
Όλα καλά αλλά βρωμάν τα πόδια σας (κοζανίτικο ρητό)
Πολλοί άνθρωποι στρέφουν το δυναμισμό, τη σπουδή, τα ενδιαφέροντά τους στην εφήμερη δόξα. Τρέχουν διαρκώς για αξιώματα, μετάλλια, βραβεύσεις Ακαδημιών και των διεθνών οργανισμών. Επιδιώκουν την μόνιμη προβολή από τα μέσα μαζικής ενημερώσεως. Ψοφάνε να προβληθούν και να γίνουν αναγνωρίσιμοι μόνο λόγω εικόνας και όχι πράξεων τους.
Πολλοί γιατροί ζουν και πεθαίνουν για τέτοιες στιγμές δόξας. Ίσως σε κανένα άλλο επάγγελμα δεν συναντιέται τόσο έντονη αγάπη και στοργή για την εφήμερη δόξα. Ξέρεται, αυτή η δόξα των ολίγων λεπτών. Μια δόξα που στηρίζεται μόνο στην εμφάνιση του ΄΄μεγάλου΄΄ ,του περίφημου, του περιζήτητου, επιστήμονα. Τεράστια η ικανοποίηση που καθρεφτίζεται στο πρόσωπο τους όταν βλέπουν πλήθος κόσμου να τους περιμένει για να αναζητήσουν την σοφή τους σπουδή πάνω στις ασθένειες. Ο ναρκισσισμός τους αγγίζει το επίπεδο γελοιότητας αλλά δεν το καταλαβαίνουν και όταν τους κάνεις παρατηρήσεις πιστεύουν ότι τους ζηλεύεις. Οι ματιές των συγγενών και ασθενών καρφώνονται στο γεμάτο ελπίδες(για καλές ειδήσεις) πρόσωπο. Οι ηθοποιοί αναζητούν την εφήμερη δόξα το ίδιο και οι πολιτικοί. Την επιδιώκουν σε όλες τις δημόσιες εμφανίσεις τους αλλά δεν έχουν την αμεσότητα του γιατρού. Ο διακαής πόθος τους μένει σε χαμηλά ή υψηλά επίπεδα
Μέχρι εδώ όλα είναι καλά και άγια. Θεμιτές σχέσεις, αξιοζήλευτη αναγνώριση του κοινωνικού έργου και σε δεύτερη μοίρα πέφτει η ματαιοδοξία του γιατρού. Ανθρώπινα τα λάθη. Εκεί που στραβώνει όλη η ιστορία είναι όταν η αναζήτησης της εφήμερης δόξας ξεπερνάει τα φυσιολογικά επίπεδα και καταντά τρόπος ζωής. Όταν η ιατρική και κοινωνική προσφορά του συναδέλφου είναι δυσανάλογα μικρή σε σύγκριση με την απαίτηση για δόξα και στεφάνια. Όταν ο ιατρός απαιτεί την δημόσια αναγνώριση μόνο επειδή κατέχει τον τίτλο του γιατρού χωρίς να υπάρχει και η ανάλογη προσφορά υπηρεσιών. Χωρίς να έχει ιδρώσει, χωρίς να έχει ματώσει πιστεύει ότι έχει την αποκλειστικότητα της δόξας. Είναι ο εκλεκτός του Θεού και κομμένα τα λόγια. Δεν δέχεται αντιρρήσεις και αμφισβητήσεις. Είναι ο μοναδικός! Οπωσδήποτε όλες οι άλλες κατηγορίες εργαζομένων πέφτουν σε δεύτερη μοίρα μια που δεν σώζουν τον κόσμο.
Όλα καλά γιατρέ μου αλλά βρωμάν τα πόδια σας !Τον απλό κοσμάκη μπορεί να τον θαμπώσεις μία φορά. Θα σου την χαρίσει την δεύτερη φορά που ξεγελάς τις προσδοκίες του. Την τρίτη φορά όμως θα γυρίσει και με την σοφία του λαού θα σου καταλογίσει ευθύνες για αυτά που δεν ταιριάζουν στην εικόνα σου. Δεν είναι ότι τον απογοήτευσες, είναι που ο ίδιος ξύπνησε επιτέλους και κυρίως ότι κατάλαβε την εφήμερη δόξα του γιατρού.
Για τι φοβάσαι;
της Ευγενίας Ηλιοπούλου
'' Για ορισμένους από εμάς ο φόβος του θανάτου είναι εμφανής, ενώ για κάποιους άλλους εκφράζεται έμμεσα, είτε σα γενικευμένη ανησυχία, είτε μεταμφιεσμένος σε κάποιο άλλο ψυχολογικό σύμπτωμα'' (Ι. Υάλομ Στον κήπο του Επίκουρου)
Ως γιατρός ακούω πολύ συχνά την λέξη φοβάμαι. Την λένε οι ασθενείς
Τρία παιδιά ή αλλιώς τι σημαίνει privacy
Της Ευγενίας Ηλιοπούλου
Το πρώτο γεννήθηκε ,με καισαρική, στην Κομοτηνή ,σε ιδιωτική κλινική, στις 5 Αυγούστου. Ένα υγιέστατο κοριτσάκι 3750 κιλά. Ο ιατρός ,ο αναισθησιολόγος και οι νοσηλεύτριες βοήθησαν αποτελεσματικά στην γέννα. Παρόντες οι γονείς, οι συγγενείς και οι φίλοι. Βιντεοσκοπήθηκε αμέσως μετά την γέννα για να φτάσουν οι εικόνες στους μακρινούς συγγενείς. Ο γιατρός εξέτασε το μωράκι και το βρήκε καλώς. Οι λοιπές λεπτομέρειες δεν δόθηκαν στην δημοσιότητα επειδή δεν υπήρχε κανένας λόγος. Ο σύζυγος μετέφερε την οικογένεια στο σπίτι με το μπανάλ αυτοκίνητο του. Όλοι οι φίλοι και οι συγγενείς εξέφρασαν προφορικά ή μέσο Ε-mail τα συγχαρητήρια τους. Μετά από λίγες ημέρες η ρουτίνα, δηλαδή η αλλαγή πάνων και η σίτιση του μωρού ,δεν αποτελούσαν πλέον είδηση.
Το δεύτερο, γεννήθηκε στο βασιλικό νοσοκομείο του Λονδίνου, στις 22 Ιουλίου. Οι κάμερες ήταν στραμμένες, για ημέρες, στις πόρτες και τα παράθυρα του νοσοκομείου. Η άγια οικογένεια βγήκε στο προαύλιο του νοσοκομείο λίγες ώρες μετά την γέννα. Εκατομμύρια ανυπόμονα μάτια καθηλώθηκαν μπροστά στις οθόνες. Αχόρταγα να μάθουνε όλες τις λεπτομέρειες άσχετα αν δεν υπήρχε κανένας βαθμός συγγένειας. Πολλοί κερδίσανε και πολλοί χάσανε λόγω στοιχημάτων για το φύλο του παιδιού ( αποτελούσε κρατικό, παρντόν βασιλικό μυστικό). Το βρέφος ζυγίστηκε εξετάστηκε από επιτροπή γιατρών και αναμνηστικές βγήκαν στα σκαλοπάτια του νοσοκομείου. Ζύγισε 2995 κιλά το υγιέστατο αγοράκι. Στις φλέβες του ρέει μόνο γαλάζιο αίμα. Λεπτομέρειες για το τι έκαμνε ο σύζυγος ενώ η σύζυγος πάλευε στην γέννα δόθηκαν στην δημοσιότητα αφού θεωρήθηκαν πολύ σημαντικές. Ο πρίγκιπας έπαιξε το αγαπημένο του σπορ ενώ οι δημοσιογράφοι λιώνανε στο δυνατό ήλιο. Οι ειδήσεις για εξεγέρσεις και θανάτους, για κινητοποιήσεις για λοιμούς και καταποντισμούς από όλο τον κόσμο επισκιάστηκαν από το ευτυχές βασιλικό γεγονός. Το Ιντερνέτ κατακλύστηκε από εκατομμύρια ευχητήρια μηνύματα. Έκτοτε καθημερινά υπάρχουν αναφορές σχετικά με το ποιος πήγε που πήγε και κυρίως το κέρδος σε λίρες του Ενωμένου Βασίλειου της Αγγλίας από το ευχάριστο γεγονός. Πληθώρα ειδήσεων για τις πρώτες κινήσεις της οικογένειας προς πάσα κατεύθυνση. Συναρπαστική είδηση αποτέλεσε ότι ο πατέρας οδήγησε και μετέφερε τον γιό και την σύζυγο στο σπιτάκι τους. Δεν θεωρήθηκε αυτονόητο ότι θα αλλάξει πάνες!
Το τρίτο ήταν κοριτσάκι και γεννήθηκε στο Κατμαντού, Νεπάλ, μέσα στα βουνά στις 10 Αυγούστου. Παρόντες οι γονείς και η πεθερά. Δίχως νοσηλευτικό ή ιατρικό προσωπικό. Το βάρος άγνωστο αλλά υπολογίστηκε οπτικώς και προσεχώς στα δυόμιση κιλά. Αυτές είναι πολυτέλειες που δεν αρμόζουν σε ένα τόσο φτωχό χωριό. Βιντεοσκοπήθηκε το μωρό, με το κινητό του πατέρα και η εικόνα ταξίδεψε ως την Ελλάδα. Η λιτή τελετουργία τελειοποιήθηκε με το πασάλειμμα με στάχτη και λαδάκι του κορμιού του μωρού. Για να τον κρατήσουνε μακριά από τα μάγια και τα κακά πνεύματα. Λοιπές λεπτομέρειες δεν δόθηκαν στην δημοσιότητα επειδή κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για το ευχάριστο γεγονός. Ανησυχίες για εμβολιασμούς και λοιπές φαρμακευτικές αγωγές δεν διατυπώθηκαν παρά από τους συγγενείς στην Ελλάδα που ανατρίχιασαν βλέποντας τις εικόνες. Η μαία πεθερά ισχυρίστηκε ότι με αυτό τον τρόπο χιλιάδες χρόνια τώρα γεννάνε οι γυναίκες στο Νεπάλ. Απορίες για το προσδόκιμο επιβίωσης του μωρού δεν εκφράστηκαν ξέροντας ότι ο μέσος όρος ζωής των κατοίκων του Κατμαντού είναι 40.Έκτοτε αγνοείται η πορεία της υγείας του μωρού.
Τρία παιδιά γεννήθηκαν θα ζήσουνε και θα μεγαλώσουνε μακριά το ένα από το άλλο. Ξεκίνησαν από την ίδια βάση, της γέννας και οι πορείες τους, στην ζωή, θα είναι διαφορετικές. Συνάμα συναρπαστικές και σημαντικές για τις οικογένειες τους. Το βασιλόπουλο ,χωρίς να έχει κουνήσει το μικρό του δακτυλάκι ,είναι ο ευνοούμενος; Γεννήθηκε έχοντας όλα στα πόδια του. Τον αγαπάνε χωρίς να τον ξέρουνε .Θα κληρονομήσει πολλά χωρίς να ιδρώσει. Η ζωή δεν συνδυάζει πάντα την χλιδή με την ευτυχία .Ποιός ξέρει πιο θα ευτυχήσει περισσότερο;
Οι αναμνήσεις μας
της Ευγενίας Ηλιοπούλου
Μπορεί οι σκέψεις και οι πράξεις να μας επηρεάσουν αλλά τα συναισθήματα και οι αναμνήσεις μας καθορίζουν- Μ .Μέρμηγκα Οι ημέρες γοργά περνούν και το καλοκαίρι στρογγυλοκάθισε στα σπίτια και στις ψυχές μας.
