επιστήσω την προσοχή στο αδιανόητο στο οποίο η παρούσα κυβέρνηση της ΝΔ περιήλθε, εκ νέου, αναφορικά με την παράγραφο 2, του άρθρου 3, της ως άνω ΚΥΑ.

Άρθρο 3
Αποζημίωση πρακτικά ασκούμενου και ασφαλιστική κάλυψη

2. Κατά τη διάρκεια της πρακτικής άσκησης, ο καταρτιζόμενος υπάγεται στην ασφάλιση του e-ΕΦΚΑ (πρώην ΙΚΑ-ΕΤΑΜ) μόνο για τον κλάδο του ατυχήματος. Για την ασφάλισή του καταβάλλονται οι προβλεπόμενες από την παρ. 1 του άρθρου 10 του ν. 2217/1994 (Α’ 83) ασφαλιστικές εισφορές, οι οποίες βαρύνουν το φυσικό ή νομικό πρόσωπο (δηλ. τον εργοδότη) στο οποίο υλοποιείται η πρακτική άσκηση.

Ως εν μέρει απόφοιτος ΔΙΕΚ, υπό την έννοια ότι έχω ολοκληρώσει τα 4 εξάμηνα κατάρτισης, αλλά δεν έχω εκπονήσει ακόμα την πρακτική μου άσκηση, έχω να σας δηλώσω ότι η αναζήτηση θέσης πρακτικής άσκησης είναι μια διαδικασία που βαρύνει αποκλειστικά και μόνο τον καταρτιζόμενο, παρόλο που αποτελεί προαπαιτούμενο της λήψης ΒΕΚ και ΔΕΚ, μετά και την πιστοποίηση από τον ΕΟΠΠΕΠ. Οι αρμόδιες διοικητικές υπηρεσίες των ΔΙΕΚ ενδιαφέρονται ελάχιστα να συνδράμουν σ' αυτήν την αναζήτηση, καθώς δεν έχουν την διοικητική υποχρέωση και αρμοδιότητα. Το θέμα θα μπορούσε να τελειώσει εδώ, εδώ όμως είναι που αρχίζει. Ο γολγοθάς ανεύρεσης θέσης πρακτικής άσκησης δεν έχει τέλος, κυρίως για όσους σπουδαστές διαμένουν στην επαρχία, όπου οι επιχειρήσεις είναι λίγες ή ελάχιστες, σε σχέση με την πληθώρα επιχειρήσεων των μεγάλων αστικών κέντρων. Οι εργοδότες όμως βρίσκουν συνεχώς δικαιολογίες για να μην δεχτούν σπουδαστές στην επιχείρησή τους. Οι λόγοι αυτής της εργοδοτικής συμπεριφοράς παραμένουν αδιευκρίνιστοι, αλλά το θέμα είναι ότι η άρνηση αυτή δεν αφορούσε σε κάποια οικονομική υποχρέωση προς τους σπουδαστές ή το Κράτος. Αυτό σημαίνει ότι εάν μέχρι τώρα δεν κατορθώναμε να βρούμε θέση πρακτικής, με την νέα ΚΥΑ δεν υπάρχει περίπτωση να βρούμε. Είναι δυνατόν, σε μια εποχή τέτοιας και τόσης κρίσης, και όταν μάλιστα η πλειονότητα των ελληνικών επιχειρήσεων αποτελείται από μικρομεσαίους-χαμηλού εισοδήματος επιχειρηματίες, η κυβέρνηση να τους ζητάει να μας πληρώσουν τις ασφαλιστικές μας εισφορές, ανεξαρτήτως του ύψους των ασφαλιστικών δαπανών, επί ένα ολόκληρο 6μηνο; Ποιός είναι αυτός που σκέφτηκε κάτι τέτοιο; Έχει βγει ποτέ ο ίδιος ή κάποιο μέλος της οικογένειάς του, στους δρόμους, προς αναζήτηση πρακτικής ή/και θέσης εργασίας; Ακόμα και στην περίπτωση αναζήτησης εργασίας, και όχι πρακτικής, οι εργοδότες κοιτούν ν' αποφύγουν την ασφάλιση, και η κυβέρνηση τους ζητάει τώρα να πληρώσουν την ασφάλιση ενός προσώπου που απασχολείται στην επιχείρησή τους, υπό καθεστώς εκπαίδευσης; Ο πρακτικά ασκούμενος δεν προσφέρει εργασία, και ούτε πρέπει να προσφέρει εργασία, ασχέτως αν εκμεταλλεύεται ως φθηνό εργατικό δυναμικό, κατά περίπτωση. Εσείς θα αναλαμβάνατε να αποζημιώσετε κάποιον που δεν εργάζεται στην επιχείρησή σας, αλλά βρίσκεται εκεί για να διδάσκεται; Μ' αυτήν την τροποιποίηση του Κανονισμού της πρακτικής άσκησης, σας καθιστώ σαφές ότι δεν πρόκειται να μπορέσουμε να συνεχίσουμε τις σπουδές μας. Κανένας επιχειρηματίας δεν θ' αναλάβει να πληρώσει τις ασφαλιστικές μας εισφορές προς το Κράτος. 

Σας καλώ, λοιπόν, όσους από εσάς έχετε ένα στοιχειώδες επίπεδο κοινωνικής ενσυναίσθησης και ευγένειας, να προχωρήσετε σε κοινοβουλευτική ερώτηση προς τα συναρμόδια υπουργεία, που υπογράφουν την ως άνω ΚΥΑ, αιτούμενοι: 

α. την απολογία των καθ' ύλην αρμόδιων Υπουργών περί των βαθύτερων αιτιών αυτής της απόφασης, 

και 

β. την κατάργηση της συγκεκριμένης διάταξης. 

Η ασφάλιση ατυχήματος πρέπει να βαρύνει το Κράτος, όπως δηλαδή συνέβαινε μέχρι σήμερα. Φορέας εκπαίδευσης είναι το Ελληνικό Κράτος, στην περίπτωσή μας, και σ' αυτό εναποτίθενται οι ευθύνες διεκπεραίωσης όλων των συναφών με την λήψη του διπλώματος θεμάτων. 

Μετά τιμής, 

Τσίπης Γεώργιος

Σπουδαστής ΔΙΕΚ Βέροιας