(Μιλώντας στην αίθουσα του Κέντρου Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης σε εκδήλωση αφιέρωμα στα βιβλία του που οργάνωσε το βιβλιοπωλείο ΣΠΑΝΙΔΗ.)
Έτσι μια μεγάλη ιδέα - ως γνωστόν ταυτίσθηκα με αυτήν νομίζω από τα 20-22 μου χρόνια – καταλήγει στην κλίνη του Προκρούστη, στην Κακιά Σκάλα του ΚΚΚΑΣΟΡ.
Αυτές οι ομάδες και τα πρόσωπα όπως παρατηρείται και σε άλλες περιφερειακές, δορυφορικές χώρες έχουν μόνο μια ικανότητα; να εκφυλίζουν ιδέες, όνειρα και σχέδια.
Αν κινούνταν σε ένα σοβαρό επίπεδο θα διεκδικούσα, σε ένα πολιτισμένο περιβάλλον θα μου απέδιδαν την πατρότητα της. Δεν νομίζω ότι κανείς Πανεπιστημιακός ή Πολιτικός ανέδειξε αυτό το μεγάλο ζήτημα όσο εγώ. Πρόκειται όμως για μια Προκρούστεια επιχείρηση. Δεν έχει σχέση με όλα αυτά που επεξεργάσθηκα και προέβαλα επί δεκαετίες. Η μεταρρύθμιση αυτή ήταν αίτημα του προηγούμενου αιώνα όχι του 21ου. Οι σημερινοί προκρούστειοι νομοθέτες της ήταν υπονομευτές της. Ποτέ ένας πρώην υπονομευτής δεν μπορεί να μεταβληθεί, να μεταμορφωθεί σε μεταρρυθμιστή. Αυτό διδάσκει η ιστορία και η πολιτική. Μπορεί να παράγει μόνο τέρατα, παραμορφώσεις. Όπως αυτό το κατασκεύασμα ανεύθυνων γραφειοκρατών προσβάλει την ιστορική, γεωγραφική, θεσμική αρχιτεκτονική της Ελλάδας. Προσβάλει επίσης τον Καλλικράτη όπως χρόνια πριν προσέβαλαν τον Ιωάννη Καποδίστρια.
Ζήτησα εδώ και καιρό από τους Δημάρχους και τους Νομάρχες να ανοίξουν αυτήν την συζήτηση. Προκάλεσα ο ίδιος αυτήν την συζήτηση σε ορισμένες Περιφέρειες. Οι πλέον εχθρικοί ήταν οι Νομάρχες και Δήμαρχοι μέλη του ΚΚΚΑΣΟΡ. Όλο αυτό το ολοκληρωτικού τύπου μόρφωμα.
Μια μεταρρύθμιση όμως για να πετύχει, ειδικά αυτές που αφορούν την περιφερειακότητα, την πολυκεντρικότητα προϋποθέτει την κυοφορία, την υλοποίηση της πρώτα σε επίπεδο κοινωνίας, παιδείας, συμμετοχής των πολιτών.
Άλλο συμμετοχική δημοκρατία και άλλο υπουργικές αποφάσεις και εκτρωματικά νομοθετήματα γραφειοκρατών. Στην χώρα μας αυτές οι ολοκληρωτικού τύπου ομάδες κατέστρεψαν τόσο την λέξη Συμμετοχή όσο και την λέξη Δημοκρατία. Αυτό το φαινόμενο της καταστροφής των λέξεων που καταργεί τον διάλογο και την δημοκρατία αναλύω στο τελευταίο μου βιβλίο. Από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο ΚΚΚΑΣΟΡ.
Ένα ιστορικό σχέδιο δεν μπορεί να πάρει την μορφή του επείγοντος στο δημοσιονομικό και χρηματιστικό παζάρι μιας ένοχης και ανίκανης εφήμερης πολιτικής τάξης. Δεν θα καταργηθούν οι θεσμοί ή θα δημιουργηθούν θεσμικά γεωγραφικά τέρατα για να υλοποιήσουν το σχέδιο τους για την Ελλάδα να συνεχίσουμε να δανειζόμαστε.
Αυτό το προκρούστειο κατασκεύασμα πρέπει να αποσυρθεί και να ανοίξει ένας σοβαρός διάλογος όχι αγραμμάτων αλλά ειδικών, όχι υπαλλήλων καριεριστών αλλά πολιτικών.
Αντί για την επαναθεμελίωση έχουμε ένα οικοδόμημα χωρίς η με λάθος θεμέλια.
Δεν θέλω να επεκταθώ αλλά αν δεν κατανοείς ότι η Κύμη, το Τρίγωνο Έβρου, η Σταυρούπολη Ξάνθης, η Τετράπολης Μεσσηνίας μπορούν να αποτελέσουν νέα πολεοδομικά συγκροτήματα ποιότητας, νέες Πόλεις, νέους Δήμους. Ότι η Καλλιθέα πρέπει να ενωθεί με την Αθήνα ώστε η Αθήνα να αποκτήσει κέντρο και να γίνει πόλης – γράφω για αυτό στο βιβλίο μου – τότε είναι καλά να πάς στο σπίτι σου. Πολύ περισσότερο αν δεν κατανοείς τι σημαίνει ιστορικές Περιφέρειες. Θέλουμε άξιους και όχι ανάξιους.
Αυτή η ομάδα που κατέχει σήμερα το κράτος, τους θεσμούς για πολλούς λόγους πρέπει να απομακρυνθεί σύντομα. Γιατί στο παρελθόν αλλά και τώρα προσέβαλε θεμελιώδεις έννοιες της ύπαρξης μας ως Έθνος, ως Κράτος, ως Πολίτες, ως Ανθρώπους. Ας μην τις απαριθμήσουμε.
Η ακατέργαστη πρόχειρη, προκρούστεια προσέγγιση μιας μεγάλης ιδέας είναι μια ακόμη απόδειξη ότι δεν βρισκόμαστε μόνο στην σφαίρα της ανεπάρκειας αλλά της κακιστοκρατίας και επιταχύνει την ανάγκη της απομάκρυνσης της.
Θέλουμε κυβέρνηση αξιοκρατίας όχι κακιστοκρατίας.
Η αντίληψη του Κυβερνώ που ταυτίζεται με την λαϊκή ρήση «στου κασίδη το κεφάλι μαθαίνουν διάφοροι μπαρμπέρηδες ή μπαρμπέρησες» πρέπει να αποτελέσει επιτέλους παρελθόν για την χώρα. Σοβαροί Φιλέλληνες Ευρωπαίοι αναλυτές γράφουν αυτές τις μέρες για την ανεπάρκεια, την μικρότητα, την μετριότητα του πολιτικού μας προσωπικού.
Εσείς ειδικά στην Θράκη γνωρίζεται ότι από το 80-81’ έδειξα δια του προσωπικού παραδείγματος ένα άλλο τρόπο, ένα άλλο ήθος του κυβερνάν. Στην Θράκη δημιουργήσαμε μια πολιτική Σχολή. Με αυτήν πετύχαμε την Εγνατία. Η αλλαγή δεν σήμαινε για εμάς, για εμένα, προσωπικός οικονομικός πλουτισμός. Είμαστε πλούσιοι σε άλλα πράγματα. Θυμάστε ότι το δεύτερο βιβλίο μου έκδοση 1983 είχε τίτλο Πως μπορεί να κυβερνηθεί η χώρα. Το έγραψα για να δείξω έναν άλλο δρόμο και να εμποδίσω εκείνο το Κρατικίστικο τσουνάμι που μετέφερε ένα ολόκληρο κόμμα στο κράτος. Πρώτα τα πρωτοπαλίκαρα του, οι λεβέντες έδωσαν το σύνθημα του παρκαρίσματος στο κράτος. Ήμουν μόνος και αντιμετώπιζα επιθέσεις πεζοδρομίου. Όταν δεν μπορείς να σταθείς στο διάλογο τότε κρύβεσαι στο πεζοδρόμιο ή πας στον Κοσκωτά και σε άλλους, στην Σιεμενς και αλλού.
Για αυτό το σημερινό μόρφωμα του μη Αρχηγού και του μη Κόμματος το ΚΚΚΑΣΟΡ στερείται νομιμοποίησης. Πρώτα ηθικής.
Οι Έλληνες χειραγωγημένοι δέχθηκαν μια παιδεία οπού το κυβερνώ ταυτίσθηκε με το παρκάρω στο κράτος, διορίζω και διορίζομαι, μαζί με το δανείζομαι.
Η μεταρρύθμιση της επαναθεμελίωσης του κράτους είναι μια ιστορική ευκαιρία για την μετάβαση της χώρας σε μια σύγχρονη πολιτική παιδεία του κυβερνάν.
Τον χωροταξικό, πολεοδομικό, αρχιτεκτονικό, αναπτυξιακό, αισθητικό επανασχεδιασμό της χώρας. Αφετηρία μιας άλλης Παλιγγενεσίας όπως την ονόμασα κλείνοντας στο πρώτο κείμενο μου που πρότεινε την δημιουργία μίας νέας πόλης στα παράλια του Θρακικού πελάγους της ΡΩΜΑΝΙΑΣ. Μεγάλη ιδέα που έπεσε απάνω σε ένα περιβάλλον μικρών ανθρώπων.
Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε σε ένοχα πρόσωπα, μια ένοχη από το παρελθόν ομάδα, με τις νέες στρατολογήσεις της - παιδομαζώματα - να καταστρέψουν και αυτήν την ιδέα. Όπως κατέστρεψαν τις ιδέες, τα οράματα όχι μόνο μιας γενιάς αλλά γενεών. Η νέα Ελλάδα πρέπει να είναι ριζικά διαφορετική.
Προϋπόθεση για αυτό είναι η αποστράτευση, ο εξοστρατισμός όλου αυτού του ένοχου αγράμματου, άγλωσσου πολιτικού λεγόμενου προσωπικού.
Αν μετά την χούντα το αίτημα ήταν ή Αποχουντοποίηση, σήμερα είναι ή Αποκομματικοποίηση από τα Κόμματα μη Κόμματα και τα ποίμνια τους. Όχι τον λαό το πλήθος. Θέλουμε λαό όχι πλήθος, πολίτες όχι κοπάδια και μαντριά όπως διακήρωσε ο Ηπειρώτης. Αυτά τα μαντριά, όχι κόμματα, οδήγησαν την χώρα από την τυραννία των όπλων, των συνταγματαρχών στην τυραννία του χρηματιστικού κεφαλαίου. Όλα τα κόμματα της μεταπολίτευσης ήταν πελάτες του. Γράφω από το 1980 για αυτό.
Αν από τα μαντριά κοπεί η δημόσια χρηματοδότηση και η τηλευποτροφία των λόμπυ, θα πάψουν να υπάρχουν και θα επιστρέψει η πολιτική στην χώρα. Άλλο κόμμα και άλλο μιζοκόμμα της siemens.
Ευχαριστώ το βιβλιοπωλείο ΣΠΑΝΙΔΗ γιατί με την συμβολή του δημιουργήσαμε εδώ κοντά στα Αρχαία Άβδηρα, μια Αγορά Διαλόγου. Έτσι εγώ πήρα άδεια από την Μακρόνησο και ήρθα να σας μιλήσω. Είναι γνωστόν ότι εξορίστηκα από την Δικτατορία αλλά και την «υπαρκτή δημοκρατία» της μεταπολίτευσης.
Δεν αισθάνομαι την ανάγκή να σας ζητήσω συγνώμη. Μάλλον εσείς οφείλεται να μου ζητήσετε συγνώμη καθώς και άλλοι. Αν οι συγνώμες τους ήταν ειλικρινείς θα ξεκινούσαν με το συγνώμη Μιχάλη. Αυτό λέει η ιστορία.
Η έννοια της Ελλάδας είναι συνώνυμη της Δημοκρατίας, της Αγοράς, της εκκλησίας του Δήμου. Είναι συνώνυμο του βιβλίου, του slowbook όχι των φαστ μπουκάδικων που μαζί με τις ΥΕΝΕΔ, την τηλεκρατία, τις υπότροφες της πολιτικές νομενκλατούρες κατέστησαν τους Έλληνες άφωνους.