Ήταν το ένδοξο ’03 ενθυμούμαι όταν άρχισα την αρθρογραφία μου εις τον τοπικό τύπον μετά βαϊων και κλάδων.
Το πρώτο κείμενο ήταν για το νεότευκτο-τότε- τερατούργημα στην Αριστοτέλους με 11ης Οκτωβρίου. Πρόκειται για εκείνο το κάτι σαν πλατεία, κάτι σαν πάρκο, κάτι σαν κάτι τέλος πάντων. Η μόνη χρησιμότητα του είναι μια ημέρα τον χρόνο όταν γίνεται ο Φανός της Αριστοτέλους. Τις υπόλοιπες 364 ημέρες χάσκει. Τότε ακόμη το είχαμε ονομάσει ‘ένα μεγάλο τίποτα’.
Ένα ανδραγάθημα της τότε ομάδας κυκλοφοριακού που μου απάντησε μια εβδομάδα μετά με φανερή την διάθεση συνετισμού μου και με καθαρά υποτιμητικό ύφος.
Δεν θα υποκύψω στον τεράστιο πειρασμό να δημοσιεύσω την απάντηση της εν λόγω ομάδας που περιέγραφε τι μελλόταν για την περιοχή, για τον απλούστατο λόγο πως συνειδητοποιώντας το απόλυτο τίποτα που έγινε εώς σήμερα,7 χρόνια μετά,θα μελαγχολήσουμε ομαδικά.
Πάντως οφείλω να πω πως μέλημα και στόχος της ενδόξου ομάδος κυκλοφοριακού ήταν οι ‘ανθρώπων πολιτείες’.
Μπορεί βέβαια να μην έγινε τίποτα από όλα εκείνα αλλά το όνειρο σιγοκαίει ακόμα, άσβεστο πάθος έχει γίνει.
Απλώς σήμερα-7 ξανατονίζω χρόνια μετά- μετονομάστηκε σε ‘ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός’. Εγώ θα το ονόμαζα ‘.…ψηλά και αγνάντευε’.
Η ομάδα εκείνη πάντως σήμερα έχει μετονομαστεί σε ‘Ομάδα Πρόκλησης Κυκλοφοριακού’ καθώς είναι φανερή η αποτελεσματικότητα της.
Για να δούμε τι θα δούμε από εδώ και στο εξής.Ποτέ δεν είναι αργά.
Μιας και έγραψα για την 11ης Οκτωβρίου. Δεν είναι δα και πολύ παλιό το περιστατικό με το παλιό σπίτι κάπου πίσω από τον ΟΤΕ που κατέρρευσε και τραυμάτισε συμπολίτη μας.
Ε αυτό το προνόμιο θα το αποκτήσει κάποια στιγμή και κάποιος πεζός της 11ης Οκτ. καθώς ένα σπίτι παλιό ,λίγο κάτω από τον εκεί ΟΤΕ ξεκίνησε τώρα με τις χιονοπτώσεις να ‘την κάνει σιγά σιγά’.Πήρε πρωτοβουλία και αυτενέργησε. ‘Σε ένα κράτος που περικόπτει από παντού και σε ένα δήμο που βρίσκεται σε εκλογική χρονιά τι στο καλό περιμένω’σκέφτηκε
‘ας αρχίσω να διαλύομαι μόνο μου’.Αποτέλεσμα πεζοδρόμιο από το οποίο περνάνε κάθε ημέρα εκατοντάδες συμπολίτες μας είναι επικίνδυνο από την πτώση χαλασμάτων.
Ξέρω-ξέρω τι θα κάνει ο Δήμος αν προκύψει θέμα. Στρίβειν διά της αναρμοδιότητας.
Τώρα που το σκέφτομαι λέτε να φταίει ο ΟΤΕ;
Συγγνώμη Τρύφωνα. Συγγνώμη που ανέχομαι τους κρατούντες που ασχημονούν τόσο πολύ ενάντια στους πολίτες. Συγγνώμη που πρέπει να φτάσουν μερικοί συμπολίτες μου, όπως εσύ στο σημείο να καταγγείλουν αυτές τις ασχήμιες δημοσίως ώστε ίσως, πιθανόν, να ευαισθητοποιηθούν κάποιοι. Ντρέπομαι για την θρασυδειλία και την αγνωμοσύνη των υπεύθυνων ώστε να τοιχοκολλούν σε μνήματα-ιερά δηλαδή-ανθρώπων δικαστικές αποφάσεις. Άγος του Δήμου μας, ντροπή για εμάς. Συγγνώμη που σου ζητώ εγώ συγγνώμη και όχι ο θερμοκέφαλος υπεύθυνος αυτού του ανοσιουργήματος.