Από τη φύση της η πολιτική για να παράξει έργο, απαιτεί την σύγκρουση αυτών των δύο μορφών εξουσιάς, οπού μπροστά σε ένα φόντο αναπόδραστου ανταγωνισμού μεταξύ τους, οφείλουν να συγκρουστουν μέσα σ’ ένα κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον προκειμένου να παραχθεί πολιτικό έργο.
Η στάση μας έναντι της πολιτικής που εσχάτως εισάγαμε στην χώρα μας ανατρέπει δραματικά τις ισορροπίες. Η αντικατάσταση της σύγκρουσης των πολιτικών εξουσιών από μια συνεργασία πολιτικάντηδων και τηλεοπτικών οικονομολόγων που κατέχουν την «μοναδική αλήθεια» ακυρώνει την πολιτική διαδικασία, σταματάει την παραγωγή πολιτικού έργου κι έτσι δημιουργεί μεγάλες κοινωνικές ανισότητες.
Δείτε το παράδειγμα των νέων μέτρων λιτότητας. Πέραν από μια συζήτηση μεταξύ βαθύτατα μυημένων στο πολιτικό σύστημα, κανένας διάλογος δεν έγινε με την κοινωνία, καμία συζήτηση, κανένας χώρος για καμία αντιπρόταση. Η πολιτική διαδικασία αντικαταστάθηκε από μια συνεργασία μεταξύ ελαχίστων που θεωρούν πως κατέχουν την μοναδική αλήθεια των πραγμάτων.

Για την αληθινά δημοκρατική κοινωνία όμως, η λογική που λέει πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος, δεν υφίσταται. Η δημοκρατία συναντάται ακριβώς εκεί στο πεδίο της σύγκρουσης των εξουσιών, η έκφανση της βρίσκεται στο δικαίωμα της διαφωνίας. Δημοκρατία δεν σημαίνει απλά και μόνο ελευθερία της έκφρασης. Σημαίνει ισηγορία, σημαίνει αντανάκλαση των κοινωνικών τάσεων στα πολιτικά δρώμενα του τόπου. Όταν όμως καταδικάζονται σαν κινδυνολόγοι και αδαείς όσοι επιχειρησούν να εκφράσουν κάτι διαφορετικό από τον προτεινόμενο μονόδρομο, τότε η πολιτική βγαίνει από το κάδρο και παίρνει απλά μια θέση υποκατηγορίας των οικονομικών δρωμένων. Πρέπει ν’ ανακαλύψουμε εκ νέου τη χαμένη τέχνη του δημοκρατικού διαλόγου και να απαιτήσουμε έναν ουσιαστικότερο τρόπο διεξαγωγής των πολιτικών μας αντιπαραθέσεων. Επιτρεψτε μου κάτι αδόκιμο, από την δημοκρατία του φαίνεσθαι, οφείλουμε να περάσουμε στην δημοκρατία του είσθε.
Το τέλος, ή ο σκοπός της πολιτικής είναι μέσω της σύγκρουσης να επιτύχει μια κοινωνική δικαιοσύνη, κι όποιο πολιτικό σύστημα χάνει αυτόν τον σκοπό η ιστορία μας έχει δείξει πως έρχεται το δικό του τέλος.

Αυτό που χρειαζόμαστε όσο ποτέ, είναι μια επάνοδο της πολιτικής διαδικασίας. Εκεί υστερούμε, εκεί είναι η πηγή των προβλημάτων μας, Η κρίση είναι ιδεολογικοκοινωνική και εξ’ αντανακλάσεως γίνεται οικονομική.

Το οικονομικό αδιέξοδο δεν είναι το πρόβλημα, είναι ένα από τα αποτελέσματα του πολιτικού μας προβλήματος.

Περισσότερα άρθρα του Νικόλα Μάστορα Γκουλέμα μπορείτε να βρείτε στο http://www.elicas.gr