Μέσα στην τσιμεντένια Αθήνα είναι ο μικρός παράδεισος μου. Τα φυτά και τα λουλούδια μου τα προσέχω, τα ποτίζω τα προστατεύω από τον καύσωνα. Τους βάζω μουσικούλα, τα χαϊδεύω και κόβω τα ξεραμένα κλαδιά τους. Ρίχνω αρκετό δροσερό νερό και χαίρομαι, μαζί τους το πρωινό αεράκι .Πολεμάω και συμπαραστέκομαι στον δίκαιο αγώνα τους. Για να μπορέσουν να επιβιώσουν! Δίπλα στα αγαπημένα μου διψάω από το πρωί έως το βράδυ καταναλώνοντας τεράστιες ποσότητες φρούτων αναψυκτικών και νερού.
Το σπίτι μου υποφέρει .Μαζί μου. Δροσίζεται μόνο τις πολύ πρωινές ώρες βράζει στην συνέχεια και χαλαρώνει και ηρεμεί κυρίως τις αργές βραδινές ώρες. Το ψυγείο ,απ έξω, ζεματάει και το νερό στην βρύση είναι ζεστό. Ονειρεύομαι ότι θα κοιμηθώ σε ένα ράφι του ψυγείου. Μετράω ημέρες για να φύγει ο Ιούλιος. Περιμένω πως και πως να έρθουν τα μελτέμια και να ξεχαστώ σε μία παραλία μέσα στο νερό για ώρες. Η έξαρση της πανδημίας περιόρισε πολύ τις επιλογές ψυχαγωγίας μου. Που να πάω; Στην Αθήνα που με το έτσι θέλω και με δικά μας λεφτά ο Δήμαρχος την κατέστρεψε; Κλεισμένη στο σπίτι μου παρακολουθώ τα ΜΜΕ που με ΄΄ καθοδηγούν ΄΄ προσεκτικά να χειροκροτήσω μόνο τις επιλογές της κυβέρνησης .Να θαυμάσω την κορμοστασιά του πρωθυπουργού στα διάφορα γεύματα όπου παραβρίσκεται. Οι δημοσκοπήσεις χωρίς δείγμα να τον βγάζουν μόνιμο νικητή άσχετα αν η οικονομία μας πάει το πάτο. Τι να αποφασίσω όταν οι στατιστικές διαχωρίζουν την ελληνική κοινωνία σε καλούς εμβολιασμένους και κακούς μη εμβολιασμένους. Όταν ένα χαρτί σε κατατάσσει ή σε αποκλείει από την ομάδα των τυχερών; Ενημερώνομαι καθημερινά για το τι θα πάθουν οι μη εμβολιασμένου αν θα τολμήσουν να πλησιάσουν μία ταβέρνα ή ένα κλαμπ.
Ευτυχώς το ηθικό μου παραμένει υψηλό. Τίποτα δεν με πτοεί άσχετα αν διαπιστώνω καθημερινά τις αδικίες που γίνονται εις βάρος των πολιτών. Η ατομική ευθύνη καμία σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα. Παρακαλώ και προκαλώ οποιονδήποτε κυβερνητικό να ανέβει για λίγη ώρα σε ένα μέσο μαζικής μεταφοράς (για να αντικρύσει το συνωστισμένο λαό) και μετά να μετρήσει τις υποχρεωτικές αποστάσεις στην χρυσοπληρωμένη πλαζ! Παρακολουθώ την αδικημένη εστίαση από τους επιστήμονες που βγάζουν αντιφατικές κανόνες συμπεριφοράς και οδηγίες. Δεν καταλαβαίνω την αναλγησία απέναντι στο ΕΣΥ που μας έσωσε και το χειροκροτήσαμε αλλά τώρα το φτύνουμε συγχωνεύοντας νοσοκομεία. Αντιδράω απέναντι στην μέριμνα μόνο για συγκεκριμένες κατηγορίες πολιτών. Βαρέθηκα να δω διαφημιστικά σποτ για την Μαρίνα Τάουερ στο Ελληνικό ,μία επένδυση που την πληρώσαμε τόσο ακριβά. Δεν πάει άλλο! Θα αλλάξει ο καιρός και θα φύγει ο καύσωνας !
