Επικοινωνία

Μπορείτε να στείλετε το κείμενο σας στο info@vetonews.gr & veto910@otenet.gr. Τηλ. 6947323650 ΓΕΜΗ 165070036000 On Line Media 14499

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
Δευτέρα, 19 Απριλίου 2010 19:50

Η ΑΛΛΗ ΟΔΟΣ ΚΑΙ Η ΜΠΑΝΑΝΟΦΛΟΥΔΑ

Γράφτηκε από τον

του Νικόλα Μάστορα Γκουλέμα
http://www.elicas.gr

 

Η άλλη οδός και η μπανανόφλουδα...Σαν εκείνο το ανέκδοτο με τον τύπο που βλέπει μπροστά του την μπανανόφλουδα στην μέση του πεζοδρομίου και λέει: «Όχι ρε να πάρει η ευχή... Πάλι θα πέσω...» Ούτε λόγος για να σκεφτεί να πάει από το πλάι. Αυτήν την εικόνα δείχνει η χώρα μας από τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων των 8.  Είναι «αναγκαιότητα» άλλωστε όπως μας λένε να την πατήσουμε την μπανανόφλουδα. Σφάλαμε και πρέπει να πληρώσουμε. Κάτι από σύνδρομο της Στοκχόλμης μου κάνει όλο αυτό, εμένα τουλάχιστον που ακόμα δεν έχω κλείσει ούτε τα 30. Κοιτάζω τις ενναλακτικές. Ξανά. Συνεχίζουμε να δανειζόμαστε τοκογλυφικά από την αγόρα...; Κάνουμε τον σταυρό μας και μέσω του πακέτου στήριξης της Ε.Ε. καταλήγουμε στο Δ.Ν.Τ.; Μήπως  υπάρχει κι άλλη λύση; Βέβαια ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας. Δεν διαχειριστήκαμε σχεδόν τίποτα όπως έπρεπε. Είμαστε συννένοχοι. Συννένοχοι όμως, όχι ένοχοι. Πριν απαντήσουμε όμως ας δούμε τα δεδομένα...


Κάνοντας μια βόλτα από διεθνή Μ.Μ.Ε. μπορεί κάποιος να πέσει σε μια είδηση, που τα εγχώρια μέσα εντέχνως ανέφεραν με πολύ πολύ μικρά γράμματα. Η γνωστή ιταλική εφημερίδα «la Repubblica» σε μία αναδημοσίευση ενός άρθρου των New York Times, λέει πως το 2001 η Ελλάδα και η Ιταλία αναφέρονται μεταξύ  των χωρών που οι κυβερνήσεις τους προσέτρεξαν στις συμβουλές των μεγάλων αμερικανικών τραπεζών (της Goldman Sachs και JP Morgan Chase) για εκείνες τις πράξεις "αισθητικής οικονομικής χειρουργικής" που θα έκρυβαν την πραγματική έκταση των ελλειμμάτων τους, προκειμένου να «πιάσουν» τις απαιτήσεις που υπήρχαν προκειμένου οι χώρες να μπουν στην ΟΝΕ. Μια τακτίκη που συνεχίστηκε μέχρι σήμερα αφού κάθε χρόνο οι χώρες τις ευρωζώνης πρέπει να πιάνουν συγκεκριμένους στόχους σε διάφορους αριθμοδείκτες, όπως το 3% του ελλείμματος, προκειμένου να πληρούν τις προυποθέσεις που θέτει η ευρωζώνη. Προχωρώντας στην ανάλυσή του το άρθρο και προσπαθώντας να κάνει πιο χειροπιαστά τα λεγόμενα του, εξηγεί το πως τα τελευταία 10 περίπου χρόνια η χώρα μας (και κάποιες άλλες χώρες της ευρωζώνης) δανείζονται υπέρογκα ποσά από μεγάλους τραπεζικούς οργανισμούς όπως η Goldman Sachs, τα οποία δάνεια στα λογιστικά των κρατών παρουσιαζόταν σαν πράξεις ισοτιμίας, προκειμένου να αποκρυψούν τα πραγματικά τους ελλείμματα από την Ευρώπη. Δάνειο όμως, σε μορφή πράξης ισοτιμίας, σύμφωνα με το Διεθνές Οικονομικό Δίκαιο και τον νομπελίστα οικονομολόγο και πρωην μεγαλοστέλεχος του Δ.Ν.Τ. Τζόζεφ Στίγκλιτζ, είναι ΠΑΡΑΝΟΜΟ. Το σημαντικό στοιχείο λοιπόν που προκύπτει και θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν όπλο από Ελληνικής μεριάς είναι ότι τα περισσότερα χρέη που δημιουγήθηκαν τα τελευταία 10 χρόνια όπου και υπερδιπλασιάστηκε το δημόσιο χρέος μας, πάρθηκαν με παράνομο τρόπο.
 

Παρ’ όλα αυτά εμείς σαν χώρα αντί να ανοίξουμε σε διεθνές επίπεδο μια κουβέντα σχετικά με μια ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ του δημοσίου χρέους που δημιουργήθηκε τα τελευταία αυτά 10 χρόνια με παράνομο τρόπο, έχουμε σαν μόνη έννοια το πως θα ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ το χρέος που δημιούργησαν λειτουργώντας παράνομα 10 πολιτικοί και 10 τραπεζίτες. Σε παρόμοιες περιπτώσεις, η Αργεντινή και η Ρωσία η οποίες θεώρησαν παράνομο τον τρόπο με τον οποίο δημιουργήθηκε το χρέος τους, βγήκαν στις αγορές για να το επαναδιαπραγματευτούν και πέτυχαν μείωση του κατά 50% και 70% αντίστοιχα. Όπως καταλαβαίνετε δημιουργείτε ένα παράδοξο όσον αφορά την επιλογή μας να προτιμάμε να εξυπηρετούμε τις αποπληρωμές τέτοιου είδους παράνομων δανεισμών, ενώ θα μπορούσαμε αυτούς τους πόρους που δίνουμε για τόκους, να τους κρατούσαμε για να ικανοποιήσουμε δικές μας ανάγκες.
 

Υπάρχει λοιπόν κι άλλος δρόμος κι ας κάνουμε επιδεικτικά πως δεν τον βλέπουμε. Σε μία ανάλυση του με τίτλο: «Η ελληνική τραγωδία συνεχίζεται», πριν από περίπου μία εβδομάδα το abc.net ανέφερε: «Οι δημόσιες επενδύσεις αποτελούν ένα από τα ελάχιστα εργαλεία μιας οικονομίας σε πτώση, από την οποία απουσιάζει μια ισχυρή εξαγωγική βάση και ένας δυνατός ιδιωτικός τομέας. Ο δημόσιος τομέας απασχολεί περίπου το 30% του εργατικού δυναμικού και οι εργαζόμενοι του δημόσιου τομέα αντιμετωπίζουν μείωση των μισθών κατά περίπου 30%. Αυτό από μόνο του εγγυάται την κατάρρευση της κατανάλωσης». Αυτά λέει το abc.net για το πιστεύει πως μέλλει να γίνει στη χώρα μας με τα μέτρα που ήδη έχουμε πάρει.
 

Καταλήγουμε λοιπόν, πως δυστυχώς η χώρα μας πλέον δεν παράγει τίποτα. Ακόμα και κάποια γεωργικά προιόντα που εξάγαμε δεν μπορούμε να είμαστε πλέον αρκετά ανταγωνιστικοί για να συνεχίσουμε να τα εξάγουμε και δεν μπορούμε πλέον να βασιζόμαστε στην τουριστική μας βιομηχανία, τουλάχιστον όχι όπως την δεκαετία του ’70 και του ’80, κι ο λόγος είναι απλός. Με ένα τόσο σκληρό και ακριβό νόμισμα όπως το ευρώ, σαφώς και θα υπερισχύσει η φθηνότερη τουρκική ντομάτα και ο Γάλλος τουρίστας θα προτιμήσει τις Τουρκικές και Αιγυπτιακές παραλίες για τις διακοπές του, μιας και το πιθανότερο είναι εκεί να κάνει διπλάσιες μέρες διακοπών με τα μισά λεφτα.
 

Παρ’ όλα αυτά στην ανάλυση του το abc.net δεν μας καταδικάζει τελείως. Λέει πως πιστεύει πως υπάρχει πιστόλι το οποίο μπορούμε να βάλουμε στο τραπέζι και μάλιστα πραγματικό πιστόλι, όχι νεροπίστολο. Αυτό της επαναδιαπραγμάτευσης της αποπληρωμής του παρανόμως δημιουργηθέντος χρέους. «Η τράπεζα Lehman Brothers (από την κατάρρευση της οποίας ξεκίνησε το 2008 η σημερινή διεθνής οικονομική κρίση) δίδαξε σε όλο τον κόσμο ένα μάθημα: Στον αλληλοεξαρτημένο σημερινό οικονομικό πλανήτη, ακόμη και μικροί παίκτες είναι πολύ μεγάλοι για να καταρρεύσουν». Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα κύριοι…

 

Περισσότερα άρθρα του Νικόλα Μάστορα Γκουλέμα μπορείτε να βρείτε στο http://www.elicas.gr

 

 
Τελευταία τροποποίηση στις Τρίτη, 20 Απριλίου 2010 01:29
ΝΙΚΟΛΑΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ ΓΚΟΥΛΕΜΑΣ

O Νικόλας Μάστορας Γκουλέμας, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κοζάνη ανάμεσα σε μια ομάδα Προσκόπων και σε αυλές σχολείων με μια μπάλα στο χέρι.

Τα καλοκαίρια έβαζε βενζίνη στο πρατήριο του πατέρα του μέχρι τα 18 του όπου και έφυγε Θεσσαλονίκη για σπουδές. Μετά από μια 10ετή περιπλάνηση ανάμεσα σε σχολές, πτυχία, θεατρικά εργαστήρια και λογιών λογιών εργασίες, επέστρεψε στην Κοζάνη στην οποία πλέον εργάζεται και κατοικεί.

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « Εις τας Ευρώπας επιστολήν Placebo »