Τρίτη, 20 Σεπτεμβρίου 2016 21:57
Ελλείψει ...άρτου επιστρατεύονται θεάματα
Γράφτηκε από τον ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ
Του Γιώργου Παναγόπουλου
Με ελπίδες, όνειρα και αγωνία ξεκινά άλλη μια σχολική χρονιά. Οι μαθητές, οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί καλούνται για μια ακόμα χρονιά σε ένα περιβάλλον αβεβαιότητας και πολλών προβλημάτων να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους.
Η έλλειψη χρημάτων στην εκπαίδευση δεν είναι βέβαια ένα συγκυριακό φαινόμενο, έχει μόνιμα και διαχρονικά χαρακτηριστικά αλλά πλέον και το τελευταίο ευρώ που χάνεται έχει πολλαπλάσια αποτελέσματα.
Οι αλλαγές που γίνονται το τελευταίο διάστημα στην εκπαίδευση έχουν μοναδικό προσανατολισμό στην εξοικονόμηση πόρων. Το να ομολογήσει κάποιος ότι προσπαθεί να εξοικονομήσει πόρους γι' αυτό και μειώνει τις ώρες και αναπροσαρμόζει τα μαθήματα, δεν είναι κακό. Το πρόβλημα είναι ότι γίνεται συστηματική προσπάθεια να βαφτιστεί το κρέας ψάρι και να παρουσιαστεί η περικοπή ως επίτευγμα! Αντιλαμβανόμαστε ότι όταν έχεις κάνει καριέρα ζητώντας «15% για την παιδεία» και τάζοντας περισσότερους μόνιμους διορισμούς δυσκολεύεσαι να χειριστείς την πραγματικότητα που δεν καταλαβαίνει από κούφια λόγια και συνθήματα.
Ελλείψει λοιπόν χρημάτων ξεκινούν τα θεάματα. Κάθε χρόνο, τέτοια εποχή, έχουμε εξαγγελίες για την κατάργηση των πανελλαδικών εξετάσεων, μετά περνάμε στο πώς διαμορφώνονται οι βάσεις και καταλήγουμε στο πόσοι εισάγονται με βαθμό κάτω από τη βάση και ποια ιδρύματα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση χρειάζονται και πόσα όχι.
Το κακό δεν είναι βέβαια ότι κάθε χρόνο συζητάμε τα ίδια και τα ίδια, αλλά ότι αυτή η συζήτηση δεν καταλήγει πουθενά.
Εδώ και πολλά χρόνια διεξάγεται διάλογος που ποτέ δεν καταλήγει σε αποφάσεις γιατί κανένας από τους βασικούς εμπλεκόμενους δεν θέλει ουσιαστικά να αλλάξει τίποτα. Αναμφίβολα είναι ωραίο και «πιασάρικο» να εξαγγέλλεις την κατάργηση των εξετάσεων.
Πρέπει όμως να αποφασίσεις το πώς θα εισάγεται κάποιος σε μια σχολή αιχμής όπως η Ιατρική ή η Ευελπίδων. Αν κάποιος νομίζει ότι θα υπάρχει ελεύθερη πρόσβαση, θα εγγράφεται δηλαδή όποιος θέλει σε αυτές τις σχολές και με εσωτερικές - αξιόπιστες και προπάντων αξιοκρατικές εξετάσεις στο εσωτερικό των σχολών θα επιλέγονται οι καλύτεροι, προφανώς και είναι εκτός ελληνικής πραγματικότητας. Αν θεωρεί ότι θα υπάρξει αξιόπιστο και αδιάβλητο εθνικό απολυτήριο χωρίς εξετάσεις σε όλα τα μαθήματα σε κοινά θέματα και βαθμολόγηση όπως στις πανελλαδικές βρίσκεται σε άλλο πλανήτη.
Το σύστημα λοιπόν των πανελλαδικών εξετάσεων δύσκολα μπορεί να αντικατασταθεί με κάτι περισσότερο αδιάβλητο και αξιόπιστο, και αυτό καλό είναι να το παραδεχτούν όλοι. Το πώς αυτό θα γίνει λιγότερο πιεστικό, πιο ευέλικτο, πιο δίκαιο και περισσότερο συμβατό στις απαιτήσεις κάθε τριτοβάθμιου ιδρύματος είναι άλλης τάξης ζήτημα. Αλλά το παραμύθι ότι θα εισάγεται κάποιος στην τριτοβάθμια εκπαίδευση χωρίς εξετάσεις και χωρίς μια κάποιας μορφής πιστοποίηση των γνώσεών του, έχει κρατήσει αρκετά και πρέπει να τελειώσει.
Στο παλιό ρεπερτόριο των θεαμάτων φέτος «έσκασε» και η υπόθεση των Θρησκευτικών και της πρωινής προσευχής. Ειδικότερα η προσευχή είναι ένα θέμα που στην ουσία αφορά κανονικά τον τομέα του θεάματος -εκτός και αν υπάρχει κάποιος που θεωρεί ότι η πρωινή προσευχή στο σχολείο δεν αποτελεί καλοπαιγμένη παράσταση κωμωδίας αλλά ευλάβεια και επίκληση στο θείο! Η προσευχή, το θρήσκευμα στην ταυτότητα και διάφορα άλλα τέτοια μαντζούνια αποτελούν διαχρονικά ένα εύκολο πεδίο εκμετάλλευσης από πολιτικάντηδες που τα πουλάνε και τα αγοράζουν πατώντας στο συντηρητισμό της συνήθειας και του παραδοσιακού τελετουργικού.
Οποιος θέλει να προσευχηθεί ή να δηλώσει την πίστη του θα το κάνει στον αρμόζοντα χώρο και όχι χαχανίζοντας στο προαύλιο του σχολείου. Τα θεάματα προσφέρονται άλλη μια χρονιά απλόχερα αλλά δεν λύνουν τα προβλήματα. Ας προσευχηθούμε όλοι μαζί, σε όποιο Θεό θέλει ο καθένας, να πάνε όλα καλά.
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Κατηγορία Editorial
