προσέγγιση των πραγμάτων. Το λαμόγιο νομίζει ότι όλοι είναι σαν τα μούτρα του και αφού αυτός θα τα «άρπαζε» με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, σου λέει δεν μπορεί, αυτό κάνουν και οι υπόλοιποι. Από την άλλη μεριά αυτός που δεν διαθέτει πολιτική αντίληψη και δεν βλέπει τη μεγάλη εικόνα, ασχολείται συνέχεια με θεωρίες συνωμοσίας και μικροζητήματα ηθικολογώντας διαρκώς για να υπογραμμίσει την ύπαρξή του. Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι υπάρχει κάποιο κέρδος από τον διαρκή έλεγχο που προκαλούν οι επικλήσεις στην ηθική, η ζημιά που τελικά προκαλείται είναι απείρως πολλαπλάσια. Μέσα σε ένα γενικευμένο κλίμα απαξίωσης των πολιτικών και της συμβολής τους, χρόνο με το χρόνο διολισθαίνουμε χαμηλότερα.
Τα χρόνια της κρίσης έχει αναδειχθεί ό,τι πιο γραφικό υπήρχε στα πολιτικά αζήτητα πουλώντας «επανάσταση», «ήθος» και «αντισυστημικό παραμύθι». Αν δεν υπάρξει αναστροφή, σε λίγο καιρό με την πολιτική θα ασχολούνται επίδοξα λαμόγια και απολύτως ανεγκέφαλοι. Αυτό, όπως αντιλαμβάνεται ο καθένας, δημιουργεί τις συνθήκες για την απόλυτη καταστροφή. Χωρίς ικανούς πολιτικούς ούτε ανάπτυξη πρόκειται ποτέ να υπάρξει, ούτε ευημερία και ασφάλεια στους πολίτες. Και καλό είναι αυτό να το βάλει καλά στο μυαλό του κάθε κουφιοκέφαλος που νομίζει ότι μπορούμε χωρίς πολιτικούς αλλά με τα μπράτσα της ανοησίας του. Την κύρια ευθύνη για αυτή την εξέλιξη την έχουν βέβαια οι πολιτικοί, που επί σειρά ετών έδωσαν αφορμές, ανέχθηκαν και ενθάρρυναν τις συγκεκριμένες συμπροφορές. Οταν διάφοροι την περίοδο της ευημερίας κανιβάλιζαν στο όνομα της «ηθικής» πολιτικά πρόσωπα, δεν υπήρξε η ορθή θεσμικά αντίδραση. Ο λαϊκισμός ήταν απολύτως λογικό να θεριεύσει την περίοδο της οικονομικής κρίσης και να φτάσουμε στη σημερινή κατάντια να περιμένουν συνάνθρωποί μας να τους πληρώσει ο Σώρας το φόρο και το χρέος από τα καταπιστεύματα της Τράπεζας Ανατολής!
Και βέβαια πώς να μην πιστέψει κάποιος τον Σώρας όταν προηγουμένως είχε πιστέψει τους άλλους μάγους που θα καταργούσαν το μνημόνιο, τον ΕΝΦΙΑ, θα έδιναν 13η και 14η σύνταξη γιατί ήταν μάγκες… πελαγίσιοι. Και πώς να μην πιστέψει σε ό,τι τερατολογικό διακινείται όταν ακόμα και τώρα κάποιοι ισχυρίζονται ότι στα μνημόνια μπήκαμε από συνωμοσία στα στατιστικά στοιχεία. Μόνο που όσα ζούμε δεν μπορεί να είναι στατιστικό λάθος! Η λάσπη στον ανεμιστήρα και η ανυπόστατη κριτική στα όρια της συκοφαντίας είναι το πιο εύκολο πράγμα, το οποίο όμως οδηγεί πάντα σε χειρότερα αποτελέσματα. Με τα κοινά του τόπου ασχολούνται όλο και λιγότεροι επιτυχημένοι επιστήμονες και επιχειρηματίες. Η αυτοδιοίκηση και η πολιτική γενικότερα χρειάζεται ανθρώπους έντιμους και ικανούς. Δεν πρόκειται όμως να τους βρει ποτέ όσο κυριαρχείται από λαμόγια που προσπαθούν να δαγκώσουν, και από άχρηστους που μέσα από την ενασχόλησή τους με την πολιτική δίνουν νόημα στην ανυπαρξία τους.
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
