Νωρίτερα στην μικρή ιδιωτική εκκλησία του ξενοδοχείου είχε τελεστεί ο γάμος. Γόνοι ευυπόληπτων και ευκατάστατων οικογενειών είχαν ενωθεί εις σάρκα μια. Το ξύλινο δάπεδο με τις σπάνιες και χειροποίητες ταπισερί, οι ολόσωμοι καθρέφτες της αίθουσας και οι πολυέλαιοι των αστραφτερών κρυστάλλων υποδέχονταν στωικά τους χορευτικούς βηματισμούς και τους εναγκαλισμούς των καλεσμένων. Οι σαμπάνιες έρεαν, τα ''να ζήσετε'' δίνανε και έπαιρναν, τα καλοραμμένα φορέματα πηγαινοέρχονταν, μαζί και τα χαμόγελα της μοναδικής στιγμής. Στην είσοδο της αίθουσας μεγάλες γυάλες γεμάτες κουφέτα και πιατέλες με πολλά ατομικά γλυκά καλυμμένα με άσπρο γλάσσο και στολισμένα με μια μινιατούρα νύφη σφιχταγκαλιασμένη με μια μινιατούρα γαμπρό σφράγιζαν το κοινωνικό γεγονός.
Την ίδια ώρα σε αίθουσα άλλου ορόφου, στο καζίνο του ξενοδοχείου, αυτό με τις ξύλινες επενδύσεις, κάποιοι άλλοι επιφανείς πολίτες στοιχημάτιζαν σε αριθμούς, δοκίμαζαν κομμάτια της τύχης τους στην ρουλέτα, σημάδευαν και κέρδιζαν ή έχαναν. Κάποιοι άλλοι χαλάρωναν στα σπα και στις πισίνες. Ενώ μερικοί απλά απολάμβαναν τον ύπνο τους, στις πολυτελείς σουίτες.
Κάποιοι άλλοι δούλευαν τα μεροκάμματα τους. Μαγειρεύοντας, σερβίροντας, υπολογίζοντας, πλένοντας, γυαλίζοντας, φυλάσοντας, μεταφέροντας, οδηγώντας, κουβαλώντας, στολίζοντας, ως δυνατές μετοχές ενεργητικής φωνής με σθένος, μεράκι και δημιουργική φαντασία παλεύοντας με προσωπικά οράματα, μεγάλα σαν θηρία. Μια συμπαγής ανθρωποπλάκα ικανή να στηρίξει στην πλάτη της ολόκληρο το πολυόροφο ξενοδοχειακό συγκρότημα.
Ένας από τους καλεσμένους, σπρωγμένος από άγνωστους μέχρι στιγμής λόγους που εξετάζονται και πίνοντας το απεριτίφ του, βγήκε να πάρει αέρα στην βεράντα. Τι όμορφη νύχτα σκέφτηκε. Τα φώτα της πόλης στο βάθος τρεμμόπαιζαν και ο ουρανός μαύρο μεταξένιο μαντήλι διάσπαρτο με μικροσκοπικά διαμαντάκια. Εκστασιασμένος ο καλεσμένος δεν μπορούσε παρά να ευγνωμονεί την τύχη του να βρεθεί εκείνη την όμορφη νύχτα σ΄αυτή την γιορτή, σ΄αυτή την βεράντα, κάτω απ' όλα αυτά τα υπέροχα βεγγαλικά που σκάγανε στον ουρανό.
Άξιον απορίας αποτελεί το γεγονός ότι μόλις ένα ναυτικό μίλι από το ξενοδοχείο βρέθηκε αναποδογυρισμένη μια λέμβος και άψυχα σώματα μαυριδερής απόχρωσης. Έντρομοι οι διασώστες έσπευσαν για την περισυλλογή των σωρών, νομίζοντας ότι προέρχονται από ενοίκους του ξενοδοχείου που βγήκαν σε μια στιγμή ξέφρενου ενθουσιασμού στ΄ ανοικτά να συνεχίσουν τη δεξίωση. Άμεσα όμως αντιλήφθηκαν το λάθος τους και αποχώρησαν από το σημείο, επιστρέφοντας στην Χαμένη Ατλαντίδα.