Επικοινωνία

Μπορείτε να στείλετε το κείμενο σας στο info@vetonews.gr & veto910@otenet.gr. Τηλ. 6947323650 ΓΕΜΗ 165070036000 On Line Media 14499

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
Τετάρτη, 18 Ιουνίου 2014 08:41

Μέρες χωρίς γεύση

Γράφτηκε από την

της Αννίτας Λουδαρου

Είναι εντελώς αδιανόητο σκέφτηκε, παράλογο, χειρότερο και από τον πιο κρυφό του φόβο. Μια εντελώς συνηθισμένη μέρα, έτσι εντελώς ξαφνικά δεν είχε πια γεύση.

Τρίτη ήταν και ο κόσμος πήγαινε πάλι κατά διαόλου. Όμως το δικό του δράμα ήταν ακόμα πιο τρομερό. Έχασε έτσι ξαφνικά το αυτονόητο. Αυτό που χωρίς να του δίνει καμιά σημασία τον ακολουθούσε πάντα πιστά, αδιαμαρτύρητα και σιωπηλά.
Άρχισε να τρώει λαίμαργα οτιδήποτε υπήρχε, σε μια ύστατη προσπάθεια να ακυρώσει την απώλεια. Αλμυρά, αλμυροξινά, γλυκόξινα, καυτερά, στιφά, ζεστά, κρύα. Ό,τι φαγώσιμιο έβρισκε το έβαζε στο στόμα του, το στριφογύρναγε από δω κι από κει, το έγλειφε, το μούλιαζε στο σάλιο του, μήπως και κάποιο απειροέλαχιστο μόριο της τροφής του ξυπνήσει την κοιμισμένη του γεύση. Πίεζε τον εαυτό του να φάει κι άλλο. Τίποτα δεν πέτυχε. Απελπισία.
Οι μέρες κυλούσαν και άρχισε να πιστεύει πως η απώλεια θα ήταν μάλλον ακόμα πιο μεγάλη απ΄αυτή που είχε διαπιστώσει. Άρχισε να σκέφτεται πως δεν θα ήταν μονάχα θέμα των γευστικών του αισθητηρίων, θα είχε προχωρήσει και στον εγκεφαλικό του φλοιό το δίχως άλλο. Θα είχε αρχίσει να ροκανίζει τον μετωπιαίο λοβό σαν το σαράκι που τρώει το ξύλο. Θα τερμάτιζαν όλα τα σήματα προς την γλώσσα, τον οισοφάγο, τον φάρυγγα. Και μαζί μ΄αυτά θα τερμάτιζαν όλα τα σήματα αναφοράς με τον υπόλοιπο πλανήτη.
Την τέταρτη μέρα δεν άντεξε να μην έχει μιλήσει σε κανένα. Σίγουρος πως μετά από λίγες μέρες θα εμφανίζονταν και τα υπόλοιπα συμπτώματα της βαριάς ασθένειας, έβαλε την φόρμα γυμναστικής πάνω από το τζιν και πήγε λίγο στο γυμναστήριο. Το συνήθιζε αυτό τον τρόπο γρήγορου ντυσίματος. Ήταν άτομο. Σούργελο, όπως θέλεις πες το. Απ΄αυτούς που μικροί κτυπούσαν κουδούνια μεσημεριάτικα. Από τους ανθρώπους που στο πέρασμα τους αφήνουν ένα σίγουρο ίχνος γελαστών ανθρώπων.
Μετά το γυμναστήριο σκέφτηκε να περάσει από τον Μάκη. Ήταν φίλος ο Μάκης, κάτι θα είχε να του πει. Ήταν άτομο και ο Μάκης. Απ΄αυτούς που μικροί πετούσαν βρεγμένες χαρτοπετσέτες στους περαστικούς. Προχωρούσε και σκεφτόταν πως μάλλον ξόφλησε. Πέρασε μπροστά από ένα θερινό. Δεν άντεξε στην μυρωδιά του γιασεμιού, γλύστρησε χωρίς να πληρώσει και είδε περίπου ένα τέταρτο από το ''Down by Law''. Είχε ένα φεγγάρι πελώριο και φωτεινό σαν να ήταν δίπλα σου. Έκανε τράκα από τον διπλανό του και έφυγε. Αναρωτιόταν μήπως η διαδρομή του χειροτέρευε το πρόβλημα και θα ήταν πιο καλά να γύρναγε πίσω να δει στο βίντεο τον ''Δράκουλα των Εξαρχείων'' ή τον Σάκη Μπουλά στους Τηλεκανίβαλους. Για κάποιο περίεργο λόγο ο Σάκης μέσα στο μαύρο του γυαλί τον ηρεμούσε πάντα.
Βρήκε τον Μάκη να διαβάζει και του ξεφούρνησε το μαρτύριο του. Ο Μάκης ήταν η αιτία που αγάπησε το διάβασμα. Διαβάζανε μαζί Λένο Χρηστίδη, Άρη Αλεξάνδρου, Τιμ Ρόμπινς, Μπουκόφσκι, Στίγκα. Επίσης ο Μάκης είχε μάστερ στον Τζιμάκο. Μπορεί να τον έβριζε που είχε καγιέν, αλλά ήξερε σχεδόν όλα τα τραγούδια του. ''Από χώμα και λάσπη μας έφτιαξε ο Θεός/ οικοδόμος οικοδόμος ήτανε κι αυτός''.
Του λέει τα βάσανα του. Φίλε τερμάτισα, έχασα την γεύση μου. Τι νομίζεις, όλα έχουν μια γεύση σ΄αυτό τον κόσμο είτε είναι φαγητά είτε όχι. Μια γεύση και η Μαρία, μια γεύση η δουλειά, μια γεύση η ανεξαρτησία, η ελευθερία, η ελπίδα. Μια γεύση και τα κουφονήσια και η ποίηση και ο Μάρκος Βαμβακάρης μια γεύση και η συναυλία στα βραχάκια. Ξόφλησα, θα γίνω σοβαροφανής, πολίτικλι κορέκτ, τακτοποιημένος, αρρωστίλος, μη μου απτου. Το φαντάζεσαι ρε φίλε; Κάτι σαν χρυσόψαρο στην γυάλα. Πρέπει να πάω σε γιατρό.
Χαχαχαχαχα άρχισε να γελάει ο Μάκης. Χαχαχαχαχα είναι πολύ αστείο.
- Θα πας στο γιατρό γιατί έχεις χάσει την αναφορά με τον πλανήτη;
Του δίνει μια σπρωξιά στον ώμο και αρχίζουν να γελάνε μαζί. Γελούσε κι αυτός ασταμάτητα, δυνατά. Και μένουνε έτσι αγκαλιασμένοι να κλαίνε απο τα γέλια.
Γιατί το ξέρανε καταβάθος πως αυτοί δεν ζουν για το καλοκαίρι, ζουν με φόρα μέσα σ΄ένα δικό τους καλοκαίρι. Δεν ζουν μονταρισμένοι, μπορούν να ταξιδέψουν και κατάστρωμα και με αυτοκίνητο και με ΚΤΕΛ. Δεν αναζητούν παρηγοριές για το τέλος, κι ας το σκέφτονται αυτό το ρημάδι το τέλος πολύ. Αν δεν ξέρεις να του ανακαλύψεις ακολούθησε τον ήχο του γέλιου και τους βρεις γελώντες.
Όμως καμιά φορά αρρωσταίνουν. Καμιά φορά χάνονται. Και αυτό δεν είναι καθόλου αστείο. Καθόλου.

Τελευταία τροποποίηση στις Τετάρτη, 18 Ιουνίου 2014 08:45
ΑΝΝΙΤΑ ΛΟΥΔΑΡΟΥ

Είμαι ψυχοθεραπεύτρια ψυχαναλυτικής κατεύθυνσης μέλος του μη κερδοσκοπικού οργανισμού της Ελληνικής Εταιρείας Ομαδικής Ανάλυσης και Οικογενειακής θεραπείας (μέλος του European Federation of Psychoanalytic Psychotherapy), όπου και εκπαιδεύτηκα παρακολουθώντας τον 7αετή κύκλο σπουδών της. Εργάζομαι ιδιωτικά σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο.

Τελευταίες σπουδές Ψυχολογία UK OPEN UNIVERSITY Msc ( πριν απ΄αυτό και επειδή η ζωή κάνει τους κύκλους της, πτυχίο Γεωλογίας Πανεπιστήμιο Πατρών, Msc Cass University Λονδίνο ) Λάτρης του γράφειν, του σκέπτεσθαι και της ζωής, της εξερεύνησης της ανθρώπινης ψυχής, του πως και του γιατί, της έντιμης και μάχιμης δημοσογραφίας, του θεάτρου,του κινηματογράφου, της ποίησης, και οποιουδήποτε άλλου μέσου που διατηρεί τον έρωτα με την ζωή. Πολλά κείμενα μου έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα ηλεκτρονικά site (aixmi.gr, vetonews.gr, protagon, maga.gr ).

Με χαρά διατηρώ την προσωπική μου σελίδα εδώ και δύο χρόνια στην διεύθυνση http:// ann-lou. blogspot.com και ονειρεύομαι πως κάποτε θα σταθώ ικανή και τυχερή να γράψω ένα βιβλίο.

Το ιστολόγιο της Αννίτας Λουδάρου http://ann-lou.blogspot.gr/

ann-lou.blogspot.gr/