22 χρόνια. Στην κατάμεστη από κόσμο αίθουσα του Συνδέσμου Γραμμάτων και Τεχνών Κοζάνης, ο ζωγράφος που κατάγεται από το Δυρράχιο της Αλβανίας, φανερά συγκινημένος αναστοχάστηκε τις δύσκολες ημέρες που έζησε το 1991 όταν με κίνδυνο της ζωής του πέρασε τα Ελληνοαλβανικά σύνορα σε μια προσπάθεια να γευτεί τον αέρα της ελευθερίας της Ελλάδας μακριά από τις δεσμεύσεις του Αλβανικού καθεστώτος. «Ήρθα ως λαθρομετανάστης, έτσι μας έλεγαν εκείνο τον καιρό και μια οικογένεια σένα μικρό Ποντιακό χωριό στην Πλατανιά Βοίου μου έδωσε ψωμί και με φιλοξένησε». Στο σύντομο διάστημα που έζησε μαζί τους ο Κόλα θα γνωρίσει την Ποντιακή κουλτούρα, τον πολιτισμό μέσα από τα γλέντια τις χαρές τις γιορτές και τους χορούς των ποντίων. Εκεί θα αποτυπώσει στο χαρτί τα πρώτα σκίτσα και ζωγραφιές εμπνευσμένες από τον Πολιτισμό τους, την ιστορία της Προσφυγιάς και το τραύμα της γενοκτονίας. Η δουλειά του αυτή θα ολοκληρωθεί στο πέρασμα του χρόνου και με την συμβολή του Ομότιμου καθηγητή Ιστορίας του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας και συγγραφέα Κωσταντίνου Φωτιάδη παρουσιάστηκε στην Θεσσαλονίκη σε μια πολυθεματική έκθεση «Πόντος Δικαίωμα και υποχρέωση στην μνήμη».
Ο Κόλα, λίγο μετά το 1991 με την βοήθεια της οικογένειας από την Πλατανιά Βοίου έρχεται στην Κοζάνη κι όπως αναφέρει οι άνθρωποι του ‘’Συνδέσμου Γραμμάτων και Τεχνών’’, κι ο αείμνηστος ιδρυτής του Λαογραφικού Μουσείου Κοζάνης Κωσταντίνος Σιαμπανόπουλος καθώς και ο συγγραφέας και εκδότης του λογοτεχνικού περιοδικού «Παρέμβαση» Βασίλης Καραγιάννης, «μου πρόσφεραν την δυνατότητα να μιλήσω με τα πινέλα μου και σύντομα να διοργανώσω την πρώτη μου Εικαστική έκθεση στην πόλη».
Τα τελευταία 11 χρόνια ζει στην Limone sul Garda μια μικρή επαρχιακή πόλη στην Βόρεια Ιταλία, έχει πραγματοποιήσει προσωπικές εκθέσεις ως προσκεκλημένος του ιδρύματος Πικάσο στην Μάλαγα της Ισπανίας, πολλές φορές τα έργα του εκτέθηκαν σε εκθέσεις στο Λούβρο, στο Δημαρχείο του Παρισιού και το παλάτι συνεδρίων στο Cane της Γαλλίας ενώ έργα του φιλοξενήθηκαν σε γκαλερί στην Νέα Υόρκη, την Βαρκελώνη και το Οσλο της Νορβηγίας. Τρία έργα του όπως το πορτρέτο του «Πάπα Φραντσέσκο», η σύνθεση «Μητέρα Τερεζα» και το «Τάνγκο» φιλοξενούνται μόνιμα στην Πινακοθήκη του Βατικανού.
Όπως λέει ο ίδιος «όπου κι αν πάω η δεύτερη πατρίδα μου η Κοζάνη βρίσκεται μέσα στις δημιουργίες μου». Η Εικαστική περίοδος της Κοζάνης θεωρείται από τις πιο δημιουργικές του καλλιτέχνη και στις παρουσιάσεις των έργων του σε γκαλερί και πινακοθήκες η σε όλες τις εκδόσεις που πραγματοποιούν Καλλιτεχνικοί και Εικαστικοί φορείς, έχει πάντοτε το δικό της χώρο.
Θυμήθηκε ότι η Ελληνική αστυνομία τον έπιασε τέσσερις φορές και τον απέλασε «αλλά την πέμπτη φορά τα κατάφερα κι έμεινα». Ρίζωσε στην Κοζάνη, φιλοτέχνησε Μουσεία, ζωγράφισε με τα πινέλα του εμβληματικά κτίρια της πόλης όπως το ανακαινισμένο Επισκοπείο Κοζάνης που σήμερα αποτελεί από τα σπουδαιότερα ανοικτά μουσεία της πόλης, έκανε φίλους ζωής και σήμερα η πόλη τον τιμά ως ένα από τα τέκνα της. Στα εγκαίνια της Έκθεσης του Κόλα, μίλησε ο δήμαρχος Κοζάνης Λάζαρος Μαλούτας, o Περιφερειάρχης Γιώργος Κασαπίδης, ο συγγραφέας και εκδότης του ιστορικού Λογοτεχνικού Περιοδικού «Παρέμβαση» Βασίλης Καραγιάννης , ο ομότιμος Καθηγητής Ιστορίας, συγγραφέας και ερευνητής Κωσταντίνος Φωτιάδης, ο Πρόξενος της Αλβανίας στην Θεσσαλονίκη κι ο εκπρόσωπος της Ιταλικής πόλης Limone sul Garda στην οποία σήμερα ζει και δημιουργεί ο καλλιτέχνης. Στην συνέχεια περιηγήθηκε από τον δήμαρχο Λάζαρο Μαλούτα στο νέο κτίριο της ιστορικής Βιβλιοθήκη Κοζάνης όπου στις προθήκες της φιλοξενούνται σπάνια τεκμήρια και βιβλία που χρονολογούνται από το 13ο αιώνα.
Ο Γιώργος Κόλα, σπούδασε στην Ακαδημία Τεχνών στα Τίρανα καθώς και Γλώσσα και Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο στην Σκόδρα. Ειδικεύτηκε στην ζωγραφική καβαλέτου, την λιθογραφία και την μνημειακή ζωγραφική. Διορίστηκε ως καθηγητής Καλών τεχνών και Εκπαίδευσης στο Lezhe της Αλβανίας αλλά για πολιτικούς λόγους το 1991 έφυγε από την χώρα κι εγκαταστάθηκε στην Κοζάνη.