και τα τραγούδια του αειθαλούς Βασίλη Παπακωνσταντίνου, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων των Πρεσπείων, που συμπληρώνουν 30 χρόνια επιτυχούς διοργάνωσης.
Είχαν σπεύσει στο πανέμορφο νησάκι του Αγίου Αχιλλείου νέοι και μεγαλύτεροι από τα χωριά της Φλώρινας, της Καστοριάς, της Κοζάνης, της Εδεσσας, αλλά και από τις όμορες βαλκανικές χώρες. Και γλέντησαν με την ψυχή τους. Εχουν ανάγκη από τέτοιες πολιτιστικές ανάσες οι άνθρωποι στην ορεινή μεθόριο. Μπορεί τα βόρεια σύνορά μας στη διαδρομή της Ιστορίας να ταυτίστηκαν με εθνοτικά μίση και αιματηρές εδαφικές διεκδικήσεις. Ομως, τις τοπικές κοινωνίες και από τις δύο πλευρές των συνόρων δεν έπαψαν να τις συνδέουν διαχρονικά κοινές παραδόσεις και συνήθειες, που ισχυροποιούνται όσο υποχωρεί η καχυποψία και ανοίγουν περισσότεροι δίαυλοι επικοινωνίας.
Είναι προς το συμφέρον όλων, κυρίως των ανθρώπων μας στις εσχατιές της Ελλάδας, να έρθουμε πιο κοντά με τους γείτονες και σε αυτή την εξίσωση, εμείς είμαστε εκείνοι που παίζουμε με όρους ισχύος. Το έχουμε αντιληφθεί; Αν κρίνουμε από κάποια πράγματα που συμβαίνουν στα σύνορα, μάλλον όχι. Εξω από την πόλη της Φλώρινας, για παράδειγμα, στη διαδρομή προς τον μεθοριακό σταθμό της Νίκης, στα σύνορα με τη Βόρεια Μακεδονία, οι πινακίδες κατευθύνουν τους οδηγούς προς μια χώρα που δεν υπάρχει, τη FYROM, και παρακάτω μια άλλη, πιο παλιά, δείχνει προς Γιουγκοσλαβία! Τα ίδια και στην εθνική οδό από τα Νέα Μάλγαρα Θεσσαλονίκης προς τους Ευζώνους, όπου οι πινακίδες εξακολουθούν να γράφουν Σκόπια αντί για Βόρεια Μακεδονία. Αντιθέτως, στο ίδιο σημείο η σήμανση δεν γράφει Σόφια αλλά Βουλγαρία, ούτε Κωνσταντινούπολη αλλά Τουρκία.
Να πιστέψουμε ότι οι έχοντες την ευθύνη για τη σήμανση του διεθνούς αυτοκινητοδρόμου δεν έχουν πληροφορηθεί ότι η FYROM δεν υπάρχει πια, και στους διεθνούς οργανισμούς έχει καταχωριστεί ως Βόρεια Μακεδονία, όνομα με το οποίο επισήμως την αναγνωρίζει και η Ελλάδα; Ή μήπως ασκούν κάποιοι δική τους εξωτερική πολιτική; Πιστεύουν στ’ αλήθεια όλοι αυτοί ότι θα υποσκάψουν κατ’ αυτόν τον τρόπο το «μόρφωμα των Σκοπίων», το οποίο στην υφιστάμενη μορφή του αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο στην ισορροπία του βαλκανικού συνοριακού χάρτη και, εντέλει, της ειρήνης στην περιοχή;
Στις ίδιες τις Πρέσπες, τις οποίες διαφημίζουμε, ορθώς, ως τριεθνές τόπο συνάντησης (Ελλάδα, Αλβανία, Βόρεια Μακεδονία), ο πολυσυζητημένος μεθοριακός σταθμός που όλοι πιστεύουν ότι θα αλλάξει τη μοίρα της περιοχής, χρόνια τώρα, «ανοιγοκλείνει» μόνο στους διαδρόμους της γραφειοκρατίας, όταν η Βόρεια Μακεδονία έχει έτοιμες ήδη τις εγκαταστάσεις από την πλευρά της. Τυχαίο
πηγη:https://www.kathimerini.gr/opinion/562592710/pinakides-pros-anyparkti-chora/